Gregorio la 5-a

**Gregorio la 5-a**
Gregorio la 5-a
138-a papo de la katolika eklezio
Naskonomo	Bruno de Karintio
Pontifiko	de aprilo de 996
	ĝis 18-a de februaro 999
Antaŭulo	Johano la 15-a
Sekvanto	Silvestro la 2-a
Persona informo
Naskiĝo	ĉirkaŭ 972; en Saksujo
Morto	18-a de februaro 999; en Romo
Mortokialo	malario [#]
Tombo	Vatikanaj Grotoj [#]
Lingvoj	latina lingvo [#]
Familio
Dinastio	Salioj
Patro	Otto I, Duke of Carinthia [#]
Patrino	Judith von Kärnten [#]
Gefratoj	Henry of Speyer • Conrad I, Duke of Carinthia • Wilhelm I. von Straßburg [#]
[#]	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Gregorio la 5-a, antaŭe Bruno de Karintio (naskiĝis en 972 probable en Stainach en duklando Bavario; mortis la 18-an de februaro 999 en Romo), el la dinastio Salioj, estis papo de 996 ĝis 999. Li estas kelkfoje konsiderata la unua "germana" papo.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Filo de Oto, duko de Karintio kaj nevo de la imperiestro Oto la Granda (rego: 962 – 973), posteulo de papo Johano la 15-a, Gregorio la 5-a estis papigita dudek kvar jarojn aĝa. Antaŭe li estis kapelano de sia kuzo, la imperiestro Oto la 3-a, (rego: 996 – 1002) kiu apogis lian kandidatiĝon.

Agoj de Gregorio la 5-a[redakti | redakti fonton]

Politike tiu papo distingiĝis per sia adhero al la politiko de la Imperiestro, kies aŭtoritaton li garantiis en Romo: la saman jaron de sia elektiĝo li kronis (la 21-a de majo de 996) imperiestron la jam laŭleĝe elektitan Oton la 3-an.

Post kelkaj tagoj li kunvokis, kune kun la imperiestro, sinodon dum kiu estis reenoficigita Arnulfo ĉefepiskopo de Reims anstataŭ Gerberto (kiu samjare fariĝis papo Silvestro la 2-a post Gregorio). Roberto de Francio, kiu estis pretendinta en supozita rajto nomumi episkopojn, estis malaprobita.

Ĵus papigite, Gregorio la 5-a devis alfronti kontraŭpapan rivalon sin nomigita Johano la 16-a, alivorte Johano Filagato, kiu forfuĝigis Gregorion. Estis la nobela frakcio de romaj nobeloj gviditaj de la influega familio "Crescenzi", kiuj ne akceptis la kadidaton de la imperiestro Oto. Tio okazis tujpost la forigo de la imperiestro al Germanio: de kie tiu ĉi revenis la estontan jaron por eloficigi la uzurpanton kaj puni la ribelulojn. La uzurpanto estis kaptita kaj kruele mutilita kaj humiligita kaj, fine, sendita al la monaĥejo de Fulda en Germanio, kie mortis post kelkaj jaroj (1001); la manipulanto "Crescenzi Nomentano" estis pendigita (988) sur la muroj de la Kastelo de Sankta Anĝelo kien li provis milite rezisti. Lia korpo, senkapigita, estis plue pendigita sur la Monto Mario, dirita pro tio "Mons Malus" (monto de la malbono) ĉe romanoj sed tuj post "Mons Gaudii" (monto de la ĝojo) ĉe la fideluloj de Oto.
En 998, Gregorio sendis al kortego de Ukrainio de Vladimiro la 1-a de Kievo ambasadon: de tiu dato komenciĝis la vasta akcepto de kristanismo en tiu lando.

Gregorio la 5-a distingiĝis pro la multaj privilegioj konceditaj al famaj monaĥejoj

Gregorio la 5-a mortis abrupte, kaj ne sen suspektoj de perfido, la 18-an de februaro de 999, aĝante nur dudek sep jarojn.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

Karl Mittermaier, Die deutschen Päpste. Benedikt XVI. und seine deutschen Vorgänger, 2006
Karl Mittermaier, Die deutschen Päpste. Benedikt XVI. und seine deutschen Vorgänger, 2006
Richard P. McBrien, Lives of the Popes: The Pontiffs from St. Peter to Benedict XVI, (HarperCollins Publishers, 2000), 138.