Thomas Erastus
| Tomaso Erasto (1524-1583) | ||
|---|---|---|
 Svisa kuracisto kaj teologo
| ||
| Persona informo | ||
| Thomas Erastus | ||
| Naskonomo | Thomas Lüber | |
| Naskiĝo | 7-a de septembro 1524 en Baden,  Germanio (pli poste parto de Argovio, Svislando)
| |
| Morto | 31-a de decembro 1583 en Bazelo,  Svislando
| |
| Religio | protestantismo vd | |
| Lingvoj | latina vd | |
| Ŝtataneco | Svislando vd | |
| Alma mater | Universitato de Hajdelbergo Universitato de Bazelo Universitato de Bolonjo | |
| Profesio | ||
| Okupo | teologo • kuracisto • universitata instruisto vd | |
| Laborkampo | medicino vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Thomas Lüber (1524-1583) estis svisa humanisto, alkemiisto, filozofo, kuracisto, teologo, reformisto, opozicianto de Paracelsus, profesoro pri medicino en la Universitato de Bazelo[1] kaj privata kuracisto de la Duko de Henneberg kaj Oto Henriko (1502-1559), palatinata grafo kaj princoelektisto de la Palatino inter 1556 kaj 1559.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Li estas pli konata pro lia postmorta verko, kie li argumentas ke la pekoj de la kristanoj devis esti punitaj per la ŝtato, kaj ne per la eklezio kiu detenas la sakramentojn. Ia ĝeneraliĝo de tiu koncepto, ke la ŝtato devas esti supera rilate al ekleziaj demandoj, estas mise konata kiel Erastianismo[2].
Li studis artojn kaj teologion en Bazelo. Post supervivi la peston, en 1544, li transloĝiĝis al Bolonjo kiel studento pri filozofio kaj medicino. En 1553, li fariĝis kuracisto de la Grafo de Henneberg kaj en 1558 li okupis la saman postenon apud la palatina elektisto Oto Henriko (1502-1559) krom iu katedro pri medicino en la Universitato de Hajdelbergo. En 1559, la sukcedinto de lia patrono, Frederiko la 3-a (1515-1576), igis lin privatan konsiliston[3] kaj membro de la eklezia konsistorio.
Rilate al teologio li estis influita de Ulriko Zvinglo (1484-1531) kaj li sekvis la prisakramentajn konferencojn de Heidelberg[4] (1560) kaj Maulbronn[5] (1564), li defendis pervoĉe kaj skribe la doktrinon de Zvinglo pri la lasta vespermanĝo de Jesuo, kaj en 1565 li eĉ respondis al la kontraŭ argumentoj de la luterano Johano Marbako (1521-1581) de Strasburgo. Li senefike rezistis al la klopodoj de la kalvinistoj, estritaj de Kasparo Oleviano (1536-1587), por enkonduki la disciplinon kaj presbiteranan politikon[6], kiuj estis starigitaj en Heidelberg, en 1570, sur la modelo de Ĝenevo[7].
Selektita verkaro[redakti | redakti fonton]
- Defensio libelli Hieronymi Savanarolae de astrologia divinatrice (1550). Basiliae.
- Defensio libelli Hieronymi Savonarolae de astrologia divinatrice, 1569
- Disputo pri la nova medicino de Filipo Paracelso ...[rompita ligilo], 1572
- Disputationes contra novam medicinam Paracelsi (1572). Basiliae.
- Epistola de natura, materia, ortu atque usu lapidis sabulosi, qui in Palatinatu ad Rhenum reperitur (1572). Basiliae.
- Disputationes De Medicina Nova Philippi Paracelsi, Bazelo, 1573
- Disputationum de noua Medicina Philippi Paracelsi pars quarta et vltima ..., 1573
- De Occultis pharmacorum potestatibus, 1574
- Repetitio Dispvtationis De Lamiis Sev Strigibvs: In qua plenè, solidè ..., 1578
- Disputatio De Auro Potabili, 1578
- Dissertationes de cometis (1578). Basiliae
- Indicium de indicatione cometarum (1578). Basiliae
- Comitis Montani Vicentini ... quinque Librorum de morbis ... Anatome, 1581
- Anatome librorum Comitis Montani de morbis (1581). Basiliae.
- De vertigine (1581). Basiliae.
- Tractatus de strygibus (1581). Francoforti.
- De lethargo (1582). Basiliae.
- Theses: Disputatio de Febribus putridis in quatria de febribus Paradoxa Lauresatii Juberti (1583) Basiliae.
- Explicatio gravissimae quaestionis utrum excommunicatio (...) a sacrementorum usu (...) arcet (1589). Pesclavii (vere: Londinii).
- Disputatio de putredine, in qua natura, differentiae, et causa putredinis ex Aristotele ... clare exponitur (1590). Lipsiae.
- Opuscula et consuta medica (1590). Francoforti.
- Thomae Erasti Philosophi Et Medici Celeberrimi, Dispvtationum & Epistolarum ..., 1595
- Ratio Formandorum Syllogismorum : Brevissima et facilima: Non tam ex arte usum, quam ex usu artem docens (1602). Ambergae.
- Examen De Simplicibus, Quae Ad Compositionem Theriacae Andromachi requiruntur ... (1607). Lugduni.
- Der gründliche Bericht Thomae Erasti vom rechten verstand der wort: Das ist mein Leib ... (1610)
- Commentarius in Hymnos Prudentii (1613). Hanoviae.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- New Advent
- Encyclopedia.com
- Thomas Erastus and the Palatinate: A Renaissance Physician in the Second ..., Charles Gunnoe
- Historischen Lexikon der Schweiz
- The Uses of Humanism: Johannes Sambucus (1531-1584), Andreas Dudith (1533 ...[rompita ligilo], Gábor Almási
- Paracelsus: The Man who Defied Medicine : His Real Contribution to Medicine ..., Hugh D. Crone
- Paracelsian Moments: Science, Medicine, & Astrology in Early Modern Europe, Gerhild Scholz Williams, Charles D. Gunnoe
- A Philosophical Path for Paracelsian Medicine: The Ideas, Intellectual ..., Jole Shackelford
- Renaissance Magic and the Return of the Golden Age: The Occult Tradition and ..., John S. Mebane
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
.png)
.jpg)
.jpg)
.png)
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ The Riverside Dictionary of Biography, Editors of the American Heritage Dictionaries
- ↑ The Esoteric Codex: Demonology I, Mark Rogers
- ↑ Encyclopædia Britannica, Privata konsilio
- ↑ Heinrich Bullinger, Emidio Campi
- ↑ The Unity of the Church: A Theological State of the Art and Beyond, Eddy A. J. G. van der Borght
- ↑ Presbyterian Polity for Church Leaders, Fourth Edition, Joan S. Gray, Joyce C. Tucker
- ↑ The Identity of Geneva: The Christian Commonwealth, 1564-1864, John B. Roney, Martin I. Klauber
