Félix Faure

Por samtitola artikolo vidu la paĝon Félix Faure (pariza metrostacio).

Félix Faure
Persona informo
Félix Faure
Naskiĝo	la  30-an de januaro 1841(nun 1841-01-30) en Parizo  Francio
Morto	la 16-an de februaro 1899 en Parizo  Francio
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	apopleksio vd
Tombo	Tombejo Père-Lachaise vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Partio	Progressive Republicans vd
Familio
Patro	Jean-Marie Faure vd
Patrino	Rose Cuissard vd
Edz(in)o	Berthe Beluot
Amkunulo	Marguerite Steinheil vd
Infanoj	Lucie Faure-Goyau • Antoinette Faure vd
Parencoj	André Berge • Claude Berge vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Aktiva en	Parizo vd
Postenoj Postenoj Prezidento de la Respubliko • deputito (parlamentano de Francio) • franca kunprinco de Andoro vd
Honorigoj Honorigoj Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo • Grand Master of the Legion of Honour • Ordeno de Sankta Andreo • Granda Kruco de la Honora Legio • Kavaliro de Honora Legio • Montyon Science Award • Ordeno de la Savanto • Kavaliro Grandkruca de la Ordeno de la Nederlanda Leono vd
7-a Prezidanto de la Respubliko (Francio)
Dum	17-a de januaro 1895 – 16-a de februaro 1899
Antaŭulo	Jean Casimir-Perier
Sekvanto	Émile Loubet
vd	Fonto: Vikidatumoj

Félix Faure (naskiĝis la  30-an de januaro 1841(nun 1841-01-30), mortis la 16-an de februaro 1899) estis Prezidanto de Francio de 1895 ĝis sia morto en 1899.

Biografio

Félix Faure naskiĝis en Parizo, filo de malgranda ĉarpentisto. Komencinte kiel tanisto kaj komercisto en Havro, li akiris konsiderindan fortunon. Li estis elektita al la Nacia Asembleo la 21-an de aŭgusto 1881, prenante sidlokon en la maldektro kaj ĉefe interesiĝante pri temoj rilataj al ekonomio, fervojo kaj maro. En novembro 1882 li fariĝis sekretario de Kolonioj dum la mantato de Jules Ferry, restante tie ĝis 1885. Li havis la saman postenon dum la ministerio de Pierre Tirard en 1888, kaj en 1893 li fariĝis vicprezidanto de la ĉambro.

En 1894 li akiris la postenon de Ministro de la Mararmeo en la administrado de Charles Dupuy. La sekvan januaron li estis neatendite elektita Prezidanto de la Respubliko post la demisio de Jean Casimir-Perier kaj kun la subteno de la dekstro kaj moderuloj, koste de Henry Brisson, kiu akiris pli multajn voĉdonojn en la unua raŭndo sed ne akiris la necesan plimulton. Dum lia prezidanteco estis plifortigita franca-rusa alianco, estis amnestiita la anarkiista movado (permesante la revenon el Anglio de iuj famaj anarkiistoj kiaj Émile Pouget), estis konkerita Madagaskaro kaj okazis dum la fino de lia mandato la Dreyfus-skandalo. J'accuse, letero skribita de la fama verkisto Émile Zola akuzante plurajn altrangajn oficirojn pro la maljusta malliberigo de Alfred Dreyfus kaj publikigita la 13-an de januaro 1898 en la ĵurnalo L'Aurore estis adresita al Félix Faure kiel prezidanto.

En 1897, li renkontis Marguerite Steinheil, kiu iĝis lia amantino. Tiu skandala aventuro estis la subjekto de fikcio kiel La maîtresse du président de Jean-Pierre Sinapi.

Vidu ankaŭ

• Félix Faure (pariza metrostacio)

Fonto

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Félix Faure en la hispana Vikipedio.