Charles de Morny

Charles de Morny
Persona informo
Charles de Morny, Duke of Morny Charles de Morny
Naskiĝo	15-an de septembro 1811 (1811-09-15) en Saint-Maurice VS
Morto	10-an de marto 1865 (1865-03-10) (53-jaraĝa) en Parizo
Tombo	Tombejo Père-Lachaise vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Partio	Orleanismo vd
Subskribo
Familio
Patro	Charles Joseph, comte de Flahaut vd
Patrino	Hortense de Beauharnais vd
Gefratoj	Emily Petty-Fitzmaurice, Marchioness of Lansdowne • Napoleono la 3-a • Napoleono Karolo Bonaparto • Napoleono Ludoviko Bonaparto vd
Edz(in)o	Sof'ja Sergeevna Trubeckaja vd
Amkunulo	Leocadia Zelewska • Fanny Mosselman vd
Infanoj	Mathilde de Morny • Louise Le Hon vd
Profesio
Okupo	artkolektanto • financisto • politikisto • diplomato vd
Laborkampo	governance • politiko vd
Aktiva en	Parizo vd
Verkado
Verkoj	A catalogue of the highly important collection of Dutch, Flemish and French pictures of the Count de Morny, 1848 vd
Postenoj Postenoj deputito (parlamentano de Francio) • ministro • deputito (parlamentano de Francio) • member of the general council vd
Honorigoj Honorigoj Granda Kruco de la Honora Legio • Ordeno de Sankta Andreo • 1st class, Order of the Medjidie vd
Membrecoj Membrecoj Cercle des chemins de fer vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Charles Auguste Louis Joseph Demorny, nome grafo de Morny, duko de Morny, naskiĝinta en Sankt-Maŭrico (Svisio) la 17an de septembro 1811 kaj mortinta en Parizo la 10an de marto 1865, estis franca financisto kaj politikisto dum la Julia monarkio, la Dua Respubliko kaj la Dua Imperio, deputito, ministro pri Internaj Aferoj (1851-1852), prezidanto de la Parlamento kaj prezidanto de la Ĝenerala Konsilantaro de Puy-de-Dôme (1852-1865).

Ŝajne li estis ekstergeedza filo de la reĝino de Nederlando nome Hortense de Beauharnais kaj de la grafo de Flahaut kaj estus ekstergeedza nepo de Talleyrand kaj duon-frato de Napoleono la 3-a. Charles de Morny estas ĉe la origino de la fondo de la vilaĝo Le Vésinet ĉe la fluejo de la Sejno ĉe Parizo, de la urbanizado de Deauville kaj de la Parc des Princes ĉe Boulogne-Billancourt. lia posteulo estas la 7a Duko de Morny, Arnaud Henry Salas-Perez (duko de Talleyrand 1982-)

Bibliografio

• Marcel Boulenger, Le Duc de Morny (1925, 1926, 1930);
• Augustin Thierry, Son Élégance le duc de Morny, Amiot-Dumont (1950);
• Robert Christophe, Le Duc de Morny (Hachette, 1951);
• Carlo Bronne, La comtesse Le Hon et la première ambassade de Belgique à Paris (La Renaissance du Livre, Bruxelles, 1952);
• Paul Pierre, Le Duc de Morny (1958);
• Maud de Belleroche, Cinq personnages en quête d'empereur, Cino Del Duca, 1962;
• Gerda Grothe, Le Duc de Morny (Fayard, 1966);
• Jean-Marie Rouart, Morny, un voluptueux au pouvoir (Gallimard, 1995);
• Michel Carmona, Morny, le vice-empereur (Fayard, 2005);
• Agnès d'Angio-Barros, Morny. Le théâtre du pouvoir (Paris, Belin, 2012).
• Thérèse Charles-Vallin, «Le duc de Morny dans l'historiographie du Second Empire», Revue d'histoire moderne et contemporaine, Paris, Armand Colin, t. XXI «L'historiographie du Second Empire»,‎ janvier-mars 1974, p. 75-85 (lire en ligne [archive]).
• Jacques Jourquin, Morny le flamboyant (1811-1865), album, éditions Soteca, 2011 (ISBN 978-2916385730)