Julia Kristeva

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Julia Kristeva
Persona informo
Naskiĝo 24-an de junio 1941 (1941-06-24) (82-jaraĝa)
en Sliven,  Reĝlando Bulgario
Etno bulgaroj vd
Lingvoj francabulgara vd
Ŝtataneco FrancioBulgario vd
Alma mater Sofia Universitato • Universitato de Parizo 8 vd
Familio
Edz(in)o Philippe Sollers vd
Profesio
Okupo verkisto • psikoanalizisto • universitata instruisto • sociologofilozofo • literaturkritikisto • romanisto • lingvisto vd
Laborkampo lingvosciencopsikoanalizo vd
Doktoreca konsilisto Lucien Goldmann vd
Verkado
Verkoj Potencoj de la hororo ❦
Q2947073 vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Julia KRISTEVA (en bulgara: Юлия Кръстева; 24a de junio 1941) estas bulgar-franca filozofo, literaturkritikisto, semiotikisto, psikoanalizisto, feministo kaj pli ĵuse romanisto, kiu loĝis en Francio ekde mezo de la 1960-aj jaroj. Ŝi estas emerita profesoro en la Universitato Paris Diderot. Aŭtoro de pli ol 30 libroj, kiel Pouvoirs de l'horreur. Essai sur l'abjection, Histoires d'amour, Soleil noir. Dépression et mélancolie, Le Temps sensible. Proust et l'expérience littéraire, kaj la trilogio Le Génie féminin, ŝi ricevis premiojn kaj honorojn inter kiuj Honora legio, Ordeno de Merito, premioj Holberg kaj Hannah Arendt, kaj Vision 97 de la Fondumo Havel.

Kristeva estis influa en internacia kritika analizo, kulturaj sciencoj kaj feminismo post publikigi sian unuan libron, Semeiotikè, en 1969. Ŝia ampleksa verkaro inkludas librojn kaj eseojn kiuj temas pri interteksteco, semiotiko, kaj la koncepto de abjekto (tiel) aŭ abstino, en la fakoj lingvistiko, literatura teorio kaj kritikaro, psikoanalizo, biografio kaj membiografio, politika kaj kultura analizo, arto kaj arthistorio. Ŝi estas elstara figuro en strukturisma kaj poststrukturisma pensaro.

Kristeva estas ankaŭ la fondinto de la komitato por la Premio Simone de Beauvoir.[1]

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Lingvistikaj kaj literaturaj eseoj[redakti | redakti fonton]

  • Le Langage, cet inconnu. Une initiation à la linguistique, SGPP, 1969 (publikigita sub la nomo Julia Joyaux; eld. Seuil, kol. «Points» no 125, 1981)
  • Semeiotikê. Recherches pour une sémanalyse, Seuil, 1969
  • Le Texte du roman. Approche sémiologique d’une structure discursive transformationnelle, La Haye, Mouton, 1970
  • La Traversée des signes (ouvrage collectif), Seuil, 1975
  • Polylogue, Seuil, 1977
  • La Révolution du langage poétique. L'avant-garde à la fin du XIXe siècle, Lautréamont et Mallarmé, 1985
  • Le Temps sensible. Proust et l'expérience littéraire, Gallimard, 1994, rééd. coll. « Folio Essais », 2000

Aliaj eseoj[redakti | redakti fonton]

  • Des Chinoises, Éditions des femmes, 197459 ; rééd. Pauvert, 2001
  • Folle Vérité (ouvrage collectif), 1979
  • Pouvoirs de l'horreur. Essai sur l'abjection, Seuil, 1980
  • Histoires d'amour, Denoël, 1983
  • Au commencement était l'amour. Psychanalyse et foi, Textes du XXe siècle, Hachette, 1985
  • Soleil noir. Dépression et mélancolie, Gallimard, 1987
  • Le Génie féminin, Paris, rééd. Gallimard, coll. « Folio essais » :
  • Au risque de la pensée, Éditions de l'Aube, 2001
  • Cet incroyable besoin de croire, Paris, Bayard, 2007
  • Du mariage considéré comme un des beaux-arts, avec Philippe Sollers, Fayard, 2015
  • Je me voyage. Mémoires, entretiens avec Samuel Dock, Paris, Fayard, 2016
  • Beauvoir présente, Fayard, 2016 (ISBN 978-2-8185-0419-2)

Romanoj[redakti | redakti fonton]

  • Les Samouraïs, 1990
  • Le Vieil Homme et les loups, 1991
  • Possessions, 1996
  • Meurtre à Byzance, 2004
  • Thérèse mon amour, récit, Fayard, 2008
  • L'Horloge enchantée, Fayard, 2015

Notoj[redakti | redakti fonton]