Vitroceramiko

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Povega vitroceramika kuirmaŝino kun apenaŭa termika dilato.

Vitroceramiko estas plurkristalaj materialoj produktitaj pere de kontrolita kristaligo de baza vitro. Vitroceramikaj materialoj kunhavas multajn proprecojn kaj kun vitro kaj kun ceramiko. Vitroceramiko havas amorfan fazon kaj unu aŭ pliajn kristalajn fazojn kaj estas produktita per tiel nomita "kontrolita kristaligo" kontraste al spontanea kristaligo, kiu estas kutime ne dezirita vitrofabrikado. Vitroceramiko havas la fabrik-avantaĝon de la vitro, same kiel la specialaj proprecoj de ceramiko. Se uzata por sigelado, kelkaj vitroceramikoj ne postulas luton sed povas rezisti lutotemperaturojn ĝis 700 °C.[1] Vitroceramiko kutime havas kristalecon inter 30% [m/m] kaj 90% [m/m].

Notoj[redakti | redakti fonton]

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • McMillan P.W., "The glass phase in glass-ceramics", Glass Technology, 1974, Vol. 15 (1), P. 5-15
  • Bach H. (Eldonisto), "Low thermal expansion glass ceramics", Springer-Verlag (1995).
  • Holand, Wolfram kaj Beall, George H. Glass-Ceramic Technology. Wiley, 2002. ISBN 978-1-57498-107-0