Katolika teologio
La katolika teologio estas tiu disvolvigita ene de la Katolika Eklezio. La katolika teologio studas la rilaton inter Dio kaj la homoj sur la bazo de tri fontoj: nome la Sankta Skribaĵo, la Sankta Tradicio kaj la eklezia instruaro.
Unu de la karakteroj de la katolika teologio estas ties alta grado de sistematigo, formita dum la periodo de la Skolastikismo kaj la universaligo de la lernejoj, kaj la apero de la universitatoj.
La ĉefaj temoj referencas tre ofte al la neceso plinovigi la bildon de la Eklezio kiel loko de la graveco de Kristo kaj la rilato inter Dio kaj la ĉimonda dimensio de la historio. Maritain kaj Gilson, esprimis sin favore al kristana humanismo, Yves Congar proponis eklezion ne tiom kiom institucio, sed kiel komunumo por elaĉeta savado. Pierre Teilhard de Chardin serĉis sintezon inter la fido kaj la evoluo en la leĝoj de la mondo, kaj la fido en Dio.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- E. COLOM- A. RODRÍGUEZ LUÑO, Scelti in Cristo per essere santi, Edizioni Università della Santa Croce, Roma 2003, 3a edición, ISBN 88-8333-086-2, p. 24.