Klasika logiko
Klasika logiko aŭ normiga logiko[1][2] estas formala sistemo kiu sekvas la jenajn principojn:
- Principo de la tria ekskludita
- Principo de nekontraŭdiro
- Principo de eksplodo
- Monotoneco de la implico
La plej komunaj ekzemploj de klasikaj logikoj estas la propozicia logiko, la unuaranga logiko (aŭ Predikatkalkulo de unua ordo) kaj la duaranga logiko (aŭ de supera ordo).
La klasikaj logikoj estas la formalaj sistemoj plej studitaj kaj uzitaj el ĉiuj.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ The Blackwell dictionary of Western philosophy. Wiley-Blackwell. 2004. p. 266. ISBN 978-1-4051-0679-5.
- ↑ Gamut, L. T. F. (1991). Logic, language, and meaning, Volume 1: Introduction to Logic. University of Chicago Press. pp. 156-157. ISBN 978-0-226-28085-1.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Graham Sacerdote, Una Introducción a Lógica No Clásica: De Si a Es, 2a eldono, TAZA, 2008, ISBN 978-0-521-67026-5
- Warren Goldfard, "Deductive Lógica", 1a eldono, 2003, ISBN 0-87220-660-2