Olmos de Peñafiel
| Olmos de Peñafiel | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 47318 | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 41 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 3 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 34′ N, 4° 3′ U (mapo)41.571944444444-4.0425Koordinatoj: 41° 34′ N, 4° 3′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 782 m [+] | ||
| Areo | 16 km² (1 600 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Olmos de Peñafiel [+]
| |||
Olmos de Peñafiel [OLmos depenjaFJEL] estas municipo en la oriento de la provinco Valadolido, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko Campo de Peñafiel (Kamparo de Peñafiel) en la sudoriento de la provinco. La loknomo Olmos de Peñafiel estas etimologie komprenebla kiel Ulmoj de Peñafiel.
Geografio[redakti | redakti fonton]
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 16,07 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 53 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte 40 el la 1991.
Ĝi distas 64 km de Valadolido, provinca ĉefurbo kaj limas kun municipoj Torrescárcela, Cogeces del Monte kaj Campaspero, norde de Cuéllar. Ĝia municipa teritorio estas ebeneca kaj trairata de la rojoj Botijas kaj Carramonte.
Historio[redakti | redakti fonton]
La areo apartenis unue al la Regno Leono kaj poste al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado.
En Olmos de Peñafiel estis arestitaj El Empecinado kaj liaj ses dek homoj la 22an de Novembro 1823 fare de la reĝista roto de Roa, estritaj de la komandanto Miguel Abad kie en Nava de Roa transdonis lin al la urbestro de Roa, Gregorio González Arranz. El Empecinado estos ekzekutita.
Aktualo[redakti | redakti fonton]
Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj, vitejoj, legomoj kaj terpomoj) kaj brutobredado (ŝafoj) kaj rilata komercado. Lastatempe kultura kaj rura turismo ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, piedirado).
De la historia pasinteco restis vizitindaj vidindaĵoj el kiuj menciindas la preĝejo de Sankta Engracia de la 16-a jarcento.