Teatra kritiko

Teatra kritiko traktas la kritikan raportadon (recenzon) de teatraĵoj. Profesie temas pri fako de ĵurnalismo, kiu taksas teatrajn verkojn. Ĝi kovras diversajn aspektojn de prezentadoj: de reĝisorado kaj sceneja aranĝo ĝis muziko, koreografio kaj aktorado.

Teatra kritiko diferencas de literatura kritiko per tio, ke ĝi baziĝas sur ununura, nur parte ripetebla evento sursceneje. Ĝi kunigas preskaŭ ĉiujn artojn en kuntekston de reciproka reflektado kaj komentado. Tiel farante, ĝi estas kaj priskriba kaj interpreta, klasifika kaj taksa. La stilo de teatra kritiko estas plenlonga, sen sciencaj pretendoj; ĝia publiko estas kaj laikoj kaj fakuloj. Ĝian efikon malfacilas taksi, ĝi dependas plejparte de la reputacio de la kritikisto kaj la publikaĵo. Ĝi povas influi kulturan kaj financan politikon. La kriterioj kaj intencoj de la juĝo ofte estas kontestataj (vidu: Rilato inter artistoj kaj kritikistoj ).

Ĝian disvolviĝon en Eŭropo markis kreintoj kiel: Richard Steele, Joseph Addison, Gotthold Ephraim Lessing, Julien Louis Geoffroy, Jules Janin, Jules Lemaître, Francisque Sarcey.

La internacia organizaĵo de teatraj kritikistoj estas la Internacia Asocio de Teatraj Kritikistoj ( AICT / IATC, Q9323406 ), funkcianta sub la egido de UNESKO.

Vidu ankaŭ

• Filma kritiko (kinokritiko)
• artkritiko (Q4801516)

Eksteraj ligoj

• Teatra kritiko Arkivigite je 2011-01-02 per la retarkivo Wayback Machine