Émile Loubet

Émile Loubet
Persona informo
Émile Loubet
Naskiĝo	31-an de decembro 1838 (1838-12-31) en Marsanne
Morto	20-an de decembro 1929 (1929-12-20) (90-jaraĝa) en Montélimar
Tombo	Montélimar vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Pariza Fakultato de Juro vd
Partio	Democratic Republican Alliance vd
Familio
Edz(in)o	Marie-Louise Loubet vd
Profesio
Okupo	politikisto • advokato vd
Aktiva en	Parizo vd
Postenoj Postenoj Prezidento de la Respubliko • deputito (parlamentano de Francio) • member of the general council • franca kunprinco de Andoro • Prezidanto de la Konsilio • senatano de la Tria Franca Respubliko • Mayor of Montélimar • Ĉefministro de Francio vd
Honorigoj Honorigoj Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo • Ordeno de Sankta Anna 1a-klasa • Ordeno de Sankta Stanislao 1a-klasa • Order of the Norwegian Lion • Ordeno de Sankta Aleksandro Nevskij • Ordeno de Sankta Andreo • Grand Master of the Legion of Honour • Grand cross of the Order of the Black Star • Grand Cross of the Order of Nichan el Anouar • Order of the Star of Anjouan • Supra Ordeno de la Plej Sankta Anunciacio • granda kruco de la Ordeno de Sanktaj Maŭrico kaj Lazaro • Knight grand cross of the order of the crown of Italy • Order of the Star of Ethiopia • Ordeno de la Krizantemo • Order of African Redemption • Ordeno de la Nigra Aglo • Kavaliro de la Elefant-ordeno • ordeno de la dinastio Ĉakri • Ordeno de la Ora Leono de la domo de Nasaŭo • Kavaliro Grandkruca de la Ordeno de la Nederlanda Leono • Reĝa ordeno de la Serafoj • Granda Kruco de la ordeno de la Blanka Aglo • Granda Kruco de la Honora Legio • Ordeno de la Ora Ŝaffelo • Kavaliro de la Ordeno de Sankta Aleksandro Nevskij • Ordeno de Sankta Stanislao vd
Prezidanto de la Respubliko (Francio)
vd	Fonto: Vikidatumoj

Émile François LOUBET (30-a de decembro, 1838, Marsanne, departemento Drôme, - 20-a de decembro, 1929, Montélimar, departemento Drôme) estis franca politikisto, prezidanto de Francio (Tria Respubliko; 1899-1906).

Li estis dekomence urbestro de Montélimar en 1870, kaj poste iĝis sekvanto de Léon Gambetta. Poste estis deputito en la Ĉambro kaj poste membro de la Senato en 1885. Lia apogo al la dua regotempo de Jules Ferry kaj lia entuziasmo por la kolonia ekspansio de Francio malfermis al li vojon inter la moderaj respublikanoj.

En 1887 li iĝis de Ministro pri Publikaj Vorkoj.