1,2-Butanoduolo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
1,2,-butanoduolo
Plata kemia strukturo de la 1,2,-butanoduolo
Tridimensia strukturo de la 1,2,-butanoduolo
Alternativa(j) nomo(j)
Kemia formulo
C4H10O2
CAS-numero-kodo 584-03-2
ChemSpider kodo 10948
PubChem-kodo 11429
Fizikaj proprecoj
Aspekto Senkolora viskoza likvaĵo
Molmaso 90.12 g·mol−1
Denseco 1.006 g cm−3
Fandpunkto −50 °C
Bolpunkto 192 °C
Refrakta indico  1,4378
Ekflama temperaturo 90 °C
Memsparka temperaturo 390 °C [1]
Solvebleco Akvo:
Mortiga dozo (LD50) 200 mg/kg (buŝe)
GHS etikedigo de kemiaĵoj[2]
GHS Damaĝo-piktogramo
07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H319
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P264, P280, P305+351+338, P313
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

1,2,-butanoduolo estas dualkoholo industrie produktia kiel krommaterialo en la produktado de la 1,4-butanoduolo ekde la butadueno kaj ankaŭ kiel kromprodukto en la kataliza hidrokrakado de ameloj kaj sukeroj tiaj kiaj sorbitolo, etileno-glikolo kaj propileno-glikolo. Ĝi uzatas en la produktado de poliesteraj rezinoj kaj plastigantoj, kaj estas potenca krudmaterialo por la industria produktado de α-ketobutirata acido, antaŭanto al multaj aminoacidoj.

Sintezoj[redakti | redakti fonton]

  • 1,2-Butanaduolo povas esti akirita per hidratigo de 1,2-epoksobutano:
Sintezo de 1,2,-butanoduolo ekde la 1,2-epoksobutano.
  • 1,2-butanoduolo povas estiĝi per interagado de la 3-kloro-1,2-propanoduolo[3] kun metil-natrio en alkala medio:
Sintezo de 1,2,-butanoduolo ekde la 3-kloro-1,2-propanoduolo.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]