Alo (arkitekturo)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Temas pri... Ĉi tiu artikolo temas pri arkitektura elemento. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Alo.
Ambaŭ flanke de la ĉefa konstruaĵo (preĝejo) de la Monaĥejo de Alcobaça, en Portugalio, disvolviĝas norda kaj suda aloj.

En arkitekturo, estas alo ĉiu el la korpusoj aŭ eroj separataj flanke el la ĉefa konstruaĵo. Etende, la termino estas aplikata ankaŭ al ĉiu el la spacoj organizitaj ĉirkaŭ distribuejo –kiel korto, vestiblokoridoro– kaj eĉ al ĉiu el la partoj en kiuj oni konsideras dividita ajna spaco.

Laŭ Francisko Azorín, alo estas flankelstara konstruparto.[1]

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo kaj metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 5.