Alta modernismo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Alta modernismo (konata ankaŭ kiel "alta moderneco") estas formo de moderneco, karakterizita per firma fido en scienco kaj teknologio kiel rimedoj por reordigi la socian kaj naturan mondon.[1] La movado de alta modernismo estis partikulare elstara dum la epoko de la Malvarma Milito, speciale en la finaj 1950-aj jaroj kaj 1960-aj jaroj.

Alta modernismo distingiĝas per la jenaj karakteroj:[2]

  • Forta fido en la ebloj de la scienca kaj teknologia progreso, inklude dependon el la spertoj de sciencistoj, inĝenieroj, burokratoj kaj aliaj intelektuloj.
  • Klopodoj por kontroli naturon (inkluden homan naturon) por plenumi humajn necesojn.
  • Emfazo por fari kompleksajn mediojn aŭ konceptojn (kiaj malnovaj urboj aŭ socia dinamismo) legeblaj (kompreneblaj), plej ofte tra spaca reordigo.
  • Indiferento pri historia, geografia kaj socia kuntekstoj en disvolvigado.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. James C. Scott, Seeing Like a State: How Certain Scemes to Improve the Human Condition Have Failed (New Haven, CT: Yale University Press, 1999), p. 4.
  2. Scott, pp. 4-5; Peter J. Taylor, Modernities: A Geohistorical Interpretation (Minneapolis, MN: University of Minnesota Press, 1999), pp. 18, 32.