Belsoneco

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Belsoneco estas esprimo uzata en la muziko kaj la lingvoscienco por la beleco aŭ agrableco de la sono de parolo, vorto, esprimo, eldiro, melodiokanto. Tio estas iom subjektiva afero kaj kaŭzas ĝin la konvena proporcio aŭ grupiĝo de vokaloj kaj konsonantoj. Tamen kelkaj lingvistoj argumentas, ke certaj sonŝanĝoj okazas pro belsoneco.

Male malbelsoneco estas la malbeleco aŭ malagrableco de sonoj. En la muziko oni kutime konsideras melodion kun dissonantaj tonoj malbonsona.