Benedetto Accolti la Maljuna
| Benedetto Accolti, la maljuna (1415-1464) | ||
|---|---|---|
.png) Milito de la kristanoj kontraŭ la barbaroj, 1623
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 1415 en Arezzo,  Italio
| |
| Morto | 26-a de septembro 1464 en Florenco, Italio
| |
| Lingvoj | latina vd | |
| Alma mater | Universitato de Florenco Platona Akademio de Florenco Universitato de Bolonjo | |
| Familio | ||
| Gefratoj | Francesco Accolti vd | |
| Infanoj | Bernardo Accolti • Pietro Accolti vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | renesanca humanisto • historiisto • advokato vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Benedikto Akolto, la maljuna (1415-1464) estis Itala humanisto, kanceliero (1459-1466)[1], juristo, historiisto, sukcedanto de Poĝo Braĉolino (1380-1459[2] kiel kanceliero de la Florenca Respubliko kaj verkisto da nemultvaloraj poezioj en la vulgara kaj en la latina lingvoj. Li famiĝis pro sia historio pri la unua krucmilito en kvar volumoj, kiu estis dediĉata al Piero de Kozimo (1416-1469), kaj publikigita en Venecio, en 1532.
Tiu verko servis kiel historia bazo por la libro de Torquato Tasso (1544-1595, Jerusalemo liberigita. Poĝo prezentas lin kiel defendanton je la supereco de juro super medicino[3]. Li estis patro de la estonta kardinalo Pietro Accolti (1455-1532) kaj la poeto Bernardo Accolti (1465-1536), frato de Francesco Accolti (1416-1488), kaj avo de Benedetto Accolti, la juna (1497-1549).
Biografio[redakti | redakti fonton]
Benedikto Akolto estis filo de juristo kaj profesoro en Florenco, Michele degli Accolti da Pontenano[4] kaj Lucrecia Alamanni, kaj studis juron en la en la Universitato de Bolonjo, kie li enmatrikuliĝis en la 20-a de julio 1437 kaj diplomiĝis en la 30-a de junio 1440 kaj poste en la Universitato de Florenco... Okaze de lia enmatrikuliĝo en la Universitato de Florenco, Poĝo Braĉolino, tiam loĝanta en Florenco, rekomendis al li pere de la papa kurio, iun postenon kiel profesoro en la Universitato de Sieno kun salajro je 300 florenoj. Akolto evidente sentis ke liaj meritoj estus nesufiĉe aprezataj en Florenco, eble pro tio ke lia estis nur 25-jara, tamen li decidis ne lasi sian urbon. Lia patro Michele mortis en la 15-a de februaro 1441. En Voltero li instruis civilan kaj kanonikan juron, en 1435, kaj ekde la fino de tiu jaro, en la Florenca Studio, kie li restis por la tuta vivo. En Florenco, li edziĝis al Laura di Carlo Federighi, kiu donis al li ok infanojn. Oni diris ke lia memoro estas mirinda. Oni rakontas ke iam, aŭdinte paroladon de la reĝa ambasadoro el Hungario al la Florenca registaro, li laŭvorte ekripetis ĝin.
Selektita verkaro[redakti | redakti fonton]
- Dialogus de praestantia virorum sui aevi ex bibliotheca illustrissimi ac eruditissimi viri Antonii Magliabequi, (1461-1463), verko dediĉita al Piero de Kozimo (1416-1469)
- De bello a Christianis contra Barbaros gesto, Pro Christi Sepulcro et Judaea ..., 1532
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Enciclopedia Italiana
- The poetical works of John Milton: With notes of various authors, John Milton, Henry John Todd
- Encyclopedia.com
- Benedetto Accolti and the Florentine Renaissance, Robert Black
- Benedicti Accolti Aretini dialogus de praestantia virorum sui aevi, 1692
- Fifty Years of Failed Plans: Venice, Humanism, and the Turks (1453--1503).[rompita ligilo], Seth Parry
- Machiavelli and Republicanism, Gisela Bock, Quentin Skinner, Maurizio Viroli
- The Humanist World of Renaissance Florence, Brian Jeffrey Maxson
- Florence and Its University During the Early Renaissance, Jonathan Davies
.JPG)
.png)
