Rokpipio
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Rokpipio en Britio
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Anthus petrosus (Montagu, 1798) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Rokpipio, Anthus petrosus, estas mezgranda paserina birdo, membro de la genro de pipioj kaj familio de Motaciledoj (kiu enhavas ankaŭ la motacilojn kaj longungulojn) kiu reproduktiĝas en rokaj marbordoj de okcidenta Eŭropo norden el Britio. Ili estas ĉefe loĝantaj birdoj en Irlando, Britio kaj Francio, okcidente de sia teritorio, sed la populacioj de Skandinavio kaj Rusio migras suden vintre; individuoj foje restas en interna Eŭropo. En Saksio ĝi estas rare vidata vizitanto ekzemple; la Staatliches Museum für Tierkunde Dresden havas ununuran specimenon (C 13347), masklo mortpafita ĉe Dresdeno en oktobro 1894[1].
Ĝi estis iam inkludata en la frata specio, nome la Akvopipio (A. spinoletta), same kiel sia iom pli diferenca parenco el la Pacifiko nome la Okraventra pipio (A. rubescens).[2]
Aspekto, sistematiko kaj ekologio[redakti | redakti fonton]
Kiel plej parto de aliaj pipioj, tiu estas nedistingeblaspekta specio surgrunda, ĉefe malhelbruna supre kaj tre strieca sablokolora sube. Ĝi havas malhelajn krurojn, palgrizajn eksterajn vostoplumojn kaj longecan malhelan bekon. Ties malhela plumaro estas adapto al la rokaj marbordaj kie ili reproduktiĝas kaj vintrumas.
La subspecioj de Okcidenta Eŭropo (nome A. p. petrosus, A. p. kleinschmidti kaj A. p. meinertzhageni) restas malhelgrizbrunaj la tutan jaron. La birdoj de Skandinavio kaj Baltio (A. p. littoralis aŭ Bordpipio) estas kutime nedistingeblaj el petrosus vintre; ili povus montri rozkolorecajn subajn partojn kaj palan superokulan strion somere, simile al la Akvopipio (A. spinoletta). Vagantaj birdoj vintre estas facile distingeblaj el la Akvopipio sed maleble atribuebla al subspecio laŭ la aspekto kaj mezuroj. Tamen la okcidentaj populacioj estas preskaŭ loĝantaj birdoj, tiom orienten kiom ĉe la baseno de la rivero Elbo vagantaj Rokpipioj estas probable ĉefe littoralis[3].
Ties alvoko estas eksploda fit. La kanto, kiel ĉe multaj pipioj, estas serio de "noteroj" de ripetata pli malpli strida pepado de solaj aŭ duoblaj notoj; ĝi finas per trilado kaj havas kutime malpli, sed pli longdaŭraj "noteroj" (dekduo da ripetoj aŭ plie) ol ĉe la Akvopipio.[4]
Tiu specio estas insektovora kiel siaj parencoj, kaj kiel kutime ĉe Motaciledoj serĉas multe de sia predataro piedirante. Rokpipio tendencas troviĝi laŭlonge de roka marbordo, dum Akvopipioj preferas herbejojn ĉe marĉoj aŭ akvorezervejoj. Kvankam ili koncidas en la sama ĝenerale areo foje, ili rare troviĝas en la sama habitato. Ls Rokpipio estas multe pli alproksimiĝebla ol la Akvopipio. Se ĝi estas ĝenata, ĝi forflugas je mallonga distanco, ĉe grundo, kaj surteriĝas denove.[5]
Notoj[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- Alström, Per & Mild, Krister (1987): Some notes on the taxonomy of the Water Pipit complex. Proceedings of the 4th International Identification Meeting (Eilat): 47–48. International Birdwatching Center, Eilat.
- Alström, Per & Mild, Krister (1996): The identification of Rock, Water and Buff-bellied Pipits. Alula 2(4): 161–175.
- Bijlsma, R. (1977) Voorkomen en oecologie van Anthus spinoletta en A. s. littoralis in de uiterwaarden van de Rijn bij Wageningen ["Distribution and ecology of A. spinoletta and A. s. littoralis in the Rhine floodplain at Wageningen"]. Limosa 50: 127–136. [nederlanda kun angla resumo]
- IUCN2008, BirdLife International (BLI), 2008, 149177, Anthus petrosus, 4a Majo 2009.
- Leonovich, V. V.; Deminia, G. V. & Veprintseva, O. D. (1997): [On the taxonomy and phylogeny of pipits (Genus Anthus, Motacillidae, Aves) in Eurasia]. Biulleten Moskovskogo obshchestva ispytatelei prirody. Otdel biologicheskii. 102(2): 14–22. [Rusa kun angla resumo]
- Töpfer, Till (2007): Nachweise seltener Vogeltaxa (Aves) in Sachsen aus der ornithologischen Sammlung des Museums für Tierkunde Dresden [Records of rare bird taxa (Aves) in Saxony from the ornithological collection of the Zoological Museum Dresden]. Faunistische Abhandlungen 26(3): 63-101 [Germana kun angla resumo]. PDF plena teksto
- Voelker, G. (1999): Molecular evolutionary relationships in the avian genus Anthus (Pipits: Motacillidae). Molecular Phylogenetics and Evolution 11(1): 84–94. DOI 10.1006/mpev.1998.0555 (HTML resumo)
| ||||||||||||||||||
