Budho Akŝobjo
| Akṣobhya Buddha (Sanskrito) | |
 | |
| Sanskrite: | अक्षोभ्य बुद्ध (Akṣobhya buddha) |
| Ĉine: | 阿閦佛 (Āchù-fó) |
| Japane: | 阿閦如来 (Ashuku-nyorai) |
| Koree: | 아촉불 (Achog-bul) |
| Tibete: | མི་བསྐྱོད་པ་ (mi bskyod pa) |
| Mongole: | ᠬᠥᠳᠡᠯᠦᠰᠢ ᠦᠭᠡᠢ Хөдөлшгүй (Ködelüsi ügei) |
| Taje: | พระอักโษภยพุทธะ |
| Kmere: | អសុភ្យ (a-sop) |
| Vjetname: | A Súc Phật |
| Informoj | |
|---|---|
| Adorata de: | Mahajano, Vaĝrajano |
La budho Akŝobjo estas unu el la kvin budhoj de saĝeco.[1] Li troviĝas oriente[2] de la universo kaj estas la kreinto de la purlando Abiratio (la ĝoja). Lia nomo signifas la nemoveblan, la neapatian[1] aŭ la nekoleran.[2]
Lia semo estas hūṃ,[3] lia mantro estas auṃ akṣobhya hūṃ[3] kaj lia sekreta nomo en la budhisma skolo Ŝingono estas fudōkongō (不動金剛).[2]
En tekstoj[redakti | redakti fonton]
Tekstoj en la gandara lingvo estis trovitaj en Pakistano en la kolekto Bajaur kun fragmentoj de antikva mahajana sutro mencianta la budhon Akŝobjon, verŝajne datiĝante de ĉ. la 1-a aŭ 2-a jarcentoj.[4]
La Akṣobhyavyūhasūtra (AV) estas unu el la plej antikvaj tekstoj kiuj detale priskribas la vivon de la budho Akŝobjo kaj la meritojn de lia purlando Abiratio.[5]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 阿閦仏(あしゅくぶつ)とは - コトバンク (japane). 朝日新聞社. Alirita 2017-10-06.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 総合仏教大辞典 1988, p. 13.
- ↑ 3,0 3,1 印と真言の本97頁 & 藤巻一保・羽田守快・大宮司朗 『印と真言の本』 学研 2004年2月、p.97.
- ↑ Strauch 2010, pp. 23-66.
- ↑ Satō 2004, pp. 18-23.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Chang, Garma C. C., ed.. (1983) The Dharma-Door of Praising Tathāgata Akśobhya’s Merits (partial translation of the Akśobhyavyūha). In A Treasury of Mahāyāna Sūtras: Selections from the Mahāratnakūţa Sūtra, tr. Buddhist Association of the United States. (angle). University Park and London: Pennsylvania State University Press.
- Dantinne, Jean (tradukisto). (1983) La splendeur de l’inébranlable (Akśobhyavyūha) (france). Louvain-la-Neuve, Belgium: Institut Orientaliste.
- Nattier, Jan (2000). “The Realm of Akśobhya: A Missing Piece in the History of Pure Land Buddhism”, Journal of the International Association of Buddhist Studies (angle) 23 (1), p. 71–102..
- Jordan, Michael. (1993) Encyclopedia of Gods (angle). New York: Facts on File, Inc., p. 9–10.
- Satō, Naomi (2004). “Some Aspects of the Cult of Aksobhya in Mahayana”, Journal of Indian and Buddhist Studies (angle) 52 (2), p. 18–23.
- Strauch, Ingo (2008). The Bajaur collection: A new collection of Kharoṣṭhī manuscripts. A preliminary catalogue and survey (in progress) (angle). Arkivita el la originalo je 2011-10-03. Alirita 2011-10-03.
- Strauch, Ingo (2010). “More Missing Pieces of Early Pure Land Buddhism: New Evidence for Akṣobhya and Abhirati in an Early Mahāyāna Sūtra from Gandhāra”, Eastern Buddhist (angle) (41), p. 23–66.
- Vessantara. (2003) “9”, Meeting the Buddhas (angle). Windhorse Publications.