Carlo Maria Buonaparte

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Carlo Buonaparte)
Carlo Maria Buonaparte
Persona informo
Naskiĝo 29-an de marto 1746 (1746-03-29)
en Ajaccio, Korsiko,  Ĝenova Respubliko
Morto 24-an de februaro 1785 (1785-02-24) (38-jaraĝa)
en Monpeljero,  Reĝlando Francio
Mortis pro naturaj kialoj vd
Mortis per stomaka kancero vd
Tombo Chapelle Impériale vd
Lingvoj franca vd
Memorigilo Carlo Maria Buonaparte
Familio
Dinastio Familio Bonaparto vd
Patro Giuseppe Maria Buonaparte vd
Patrino Maria Saveria Paravicini vd
Gefratoj Maria Getrude Buonaparte • Sebastiano Buonaparte • Marianna Buonaparte vd
Edz(in)o Maria Letizia Ramolino vd
Infanoj Jozefo BonapartoNapoleono BonaparteLucien Bonaparte • Elizo Bonaparto • Ludoviko Bonaparto • Paŭlino Bonaparto • Karolino BonapartoJérôme Bonaparte • Napoleone Buonaparte • Maria Anna Bonaparte • Maria Anna Bonaparte • unnamed daughter Bonaparte vd
Profesio
Okupo asesoro • advokatopolitikisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Carlo Maria BuonaparteCharles-Marie Bonaparte[1],[2] naskiĝinta en Ajaccio (Korsiko) la 27an de marto 1746 kaj mortiĝis 38jaraĝa, la 24an de februaro 1785 en Montpellier (Francio), estis itala konsilisto (juĝisto) por la jurisdikcio de Ajaccio.

Li, kun la edzino Maria Letizia Ramolino, estis la patro de la imperiestro de la Francoj Napoleono la 1-a kaj tiele la avo de Napoleono la 3-a, kaj kelkaj aliaj liaj filoj ascendis al la rango de monarko dum la Unua Imperio.

Li aliĝis al la partio de Francio, kiam Korsiko estis disputita inter Ĝenovo kaj Francio.

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. En antikvaj aktoj ŭitaj de la familio Bonaparte por pruvi sian nobelecon, la nomo de la familio estis preskaŭ ĉiam Bonaparte, sen u antaŭ la o, nek partiklo. Estas tamen variantoj: tiele ĉe geedzakto de Charles-Marie Bonaparte, tiu estis menciita laŭ la nomo de Carlo de Bonaparte (kun partiklo sed sen la u antaŭ la o). Kiam li estis rekonata nobelo, Charles Bonaparte registris sian nomon kaj tiun de siaj gefiloj kun partiklo kaj la u antaŭ la o, kio asimilis ĝin al la nobelaro kaj al la prestiĝa familio florenca de Buonaparte kiu rekonis ĝin kiel parenca.
  2. Hervé Pinoteau, Vingt-cinq ans d'études dynastiques, Paris, Ed. Christian, 1982, p.228.