Cidade de Deus

Domaro de Dio
; Fotopiedo
filmo
Originala titolo	Cidade de Deus
Produktadlando	Brazilo
Originala lingvo	Portugala
Kina aperdato	30-a de aŭgusto 2002 (Brazilo)
Daŭro	2h10
Ĝenro	Murdaro
Kameraado	César Charlone
Buĝeto	3.300.000 USD
Reĝisoro(j)	Fernando Meirelles, Kátia LUND
Produktisto(j)	Andrea Barata Ribeiro, Mauricio Andrade Ramos, Elisa Tolomelli
Scenaro	Paulo Lins, Bráulio Mantovani
Laŭ la verko de	Paulo Lins
Filmita en	Brazilo
Loko de rakonto	Rio-de-Ĵanejro • Urbo de Dio
Muziko de	Ed Cortês, Antonio Pinto
Rolantoj	Alexandre Rodrigues • Alice Braga • Leandro Firmino • Phellipe Haagensen • Douglas Silva • Jonathan Haagensen • Matheus Nachtergaele • Seu Jorge • Graziella Moretto • Roberta Rodrigues • Paulo Lins • Thiago Martins • Micael Borges • Dani Ornellas • Marcello Melo • Edward Boggis • Mary Sheyla • Daniel Zettel • Darlan Cunha • Gero Camilo • Obied bin saleh • Charles Paraventi • Olivia Araújo • Sérgio Chapelin • Renato de Souza • Michel Gomes • Arlindo Lopes
Laboratoriaj kaj optikaj efektoj	---
Produktinta firmao	02Filmes, VideoFilmes
Distribuo	???
IMDb
	v • d • r

Cidade de Deus (Urbo de Dio) estas brazila filmo kiu aperis en 2002 brazile kaj en 2003 tutmonde. Reĝisorita kune de Kátia Lund kaj Fernando Meirelles, ĝi estas adapto de samnoma romano de Paulo Lins.

La filmo rakontas la violentegan vivon en la favelo de Rio-de-Ĵanejro de grupo de junuloj kaj sian evoluon dum du jardekoj (1960-1980). Ĉiuj el la aktoraro estis amatoroj, ili ne havis ian kinan sperton antaŭ la filmo, sed ĉiuj el ili spertis reale la malfacilan vivadon en tiu kvartalo. Eĉ se la filmo rakontas fikcian aventuron, ĝi estas preskaŭ dokumenta studo kaj "vekas" pro sia violento kaj sia realeco. Ĝi gajnis multajn premiojn (ses premioj en la Grande Prêmio Cinema Brasil, 4 nomumoj en la oskaroj...) kaj atentigis multajn spektantojn tutmonde pri Brazilo kaj ties problemoj.

Rakonto[redakti | redakti fonton]

En favelo nomita "Urbo de Dio", Busca-pé kreskas dum violentaĵoj ĉiutage okazas inter junulbandoj, aŭ plivole, gangsteroj, ĉar kompreneble multaj homoj en la kvartalo posedas pafilon kaj konsumas drogojn, ekde la plej juna aĝo. Sed siaflanke, Busca-pé celas fariĝi fotografisto, sekrete esperante ke tiu profesio ebligos sin eskapi el tiu kvartalo kaj komenci grandan karieron. Trejnante fotadi, li ankaŭ estas nepra vidulo de la evoluo de sia amiko, kiun li ekkonis ekde infanaĝo, kaj kiu nun igas la plej aĉajn violentaĵojn por trudi sin kaj fariĝi ĉefo de la domaro.