Cry, the Beloved Country
| "Cry, the Beloved Country" | |
|---|---|
| skribita verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Alan Paton |
| Lingvoj | |
| Lingvo | angla lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | decembro 1948 |
| Eldonejo | Charles Scribner's Sons |
| Loko de rakonto | Sud-Afriko |
Kriu, amata lando (angle Cry, the Beloved Country) estas romano de sudafrika verkisto Alan Paton. Ĝi unue estis publikigita en Novjorko en 1948 fare de Charles Scribner's Sons kaj en Londono de Jonathan Cape. La protagonisto estas Stephen Kumalo, nigrula anglikana pastro de la kampara provinco Natalo, kiu serĉas sian filon Abŝalom en la grandurbo Johanesburgo.
La libro estis verkita antaŭ la potenciĝo de la rasapartisma reĝimo en Sud-Afriko, kaj per la intrigo ĝi klarigas al la leganto diversajn sociajn problemojn, kiuj precipe karakterizis Sud-Afrikon tiutempe, kaj la rilaton inter nigruloj kaj blankuloj en la mondo ĝenerale. Ĝi estas konsiderita unu el la plej elstaraj literaturverkoj verkitaj kiel kritiko kaj kiel socia protesto kontraŭ rasismo kaj diskriminacio kontraŭ nigruloj, kaj tial akiris grandan rekonon kaj iĝis furorlibro ĉirkaŭ la mondo. Pli ol 15 milionoj da libroj estis venditaj antaŭ la morto de la verkisto Paton en 1988, kaj ĝi estas instruita en multaj lernejoj ĉirkaŭ la mondo. Ĝi restas unu el la famaj verkoj de sud-afrika literaturo [1][2].
Okazis du filmadaptigoj de la libro: la unua en 1951 kaj la dua en 1995. Ĝi ankaŭ estis adaptita kiel muzikalo, nomita Lost in the Stars (1949), verkita fare de Maxwell Anderson kaj kun muziko de Kurt Weill. En 2012 ĝi denove estis produktita ĉe la Glimmerglass Opera en Novjorko sub la direkto de Tazewell Thompson.
Intrigo
[redakti | redakti fonton]La intrigo malfermiĝas en 1946 en malgranda vilaĝo nomita Nadushtani proksime de la urbo Ikopo en la provinco de Natalo, kiam la nigrula pastro Steven Komalu ricevas leteron de la pastro Theophilus Msimangu de Johanesburgo. Msimangu instigas Kumalo'n por veni al la grandurbo por helpi la malsanan fratinon de Kumalo, Gertrude, kiu translokiĝis al la grandurbo, kaj kontakto kun ŝi estis fortranĉita. Kumalo iras al Johanesburgo kun la celo helpi sian fratinon, kaj ankaŭ kun granda espero trovi sian filon, Abŝalomon, kiu ankaŭ antaŭ jaroj iris al Johanesburgo por serĉi Gertrudon, kaj de tiam liaj spuroj malaperis.
Kiam li venas al urbo, Kumalo malkovras ke Gertrude degeneris en prostituadon kaj la produktadon de loka biero, kaj ke ŝi estas peza alkoholulo vivanta en ekstrema malriĉeco kun sia fileto. Sub la influo de ŝia frato, la angora Gertrude jesas reveni al sia naskiĝvilaĝo kaj kreskigi sian filon tie, kaj ĝis ĉiuj aĵoj estas aranĝitaj, ŝi luas loĝejon proksime de la preĝejo de Msimangu. Nun Kumalo estas libera serĉi sian filon, kaj kiel unua paŝo li iras al sia frato, Johano, kiu antaŭe estis ĉarpentisto en la vilaĝo, kaj post enmigrado al Johanesburgo iĝis gvida politikisto inter la nigruloj en Sud-Afriko. Kumalo kaj Msimangu provas spuri la spurojn de Abŝalom, kaj lernas ke la juna viro ĵus estis liberigita de institucio por junaj leĝrompintoj pro bona konduto, sed ekde tiam li malaperis kaj ne ekaperis ĉe sia nova laborejo kiu estis aranĝita por li. Ĝi ankaŭ turnas ke Abŝalom gravedigis junan knabinon, kiun li forlasis post kiam li estis liberigita de la Mossad. Al ilia miro, la du malkovras ke Abŝalom estis arestita kune kun la kuzo kaj filo de Johano, Matthew Kumalo, kaj ulo nomita Johannes Papori pro suspekto de la murdo de Arthur Jarvis, blankula aktivulo kiu laboris multe kontraŭ rasismo kaj por la avantaĝo de nigruloj en Sud-Afriko, kiu estas ne malpli ol la filo de G James Jarvis, kiu loĝas apud Kumalo en Ikopo.
Kiel Kumalo kaj Abŝalom, tiel Jakobo kaj Arturo disiĝis de kiam ĉi-lasta foriris al Johanesburgo kaj liaj politikaj opinioj formiĝis kaj iĝis diferencaj de tiu de lia patro. Jakobo alvenas en Johanesburgo kaj malkovras pli kaj pli da detaloj pri sia filo legante la leterojn kaj nefinitajn eseojn kiujn li postlasis. De legado de la leteroj, Jakobo sobriĝas, kaj la sento ekestas en li ke li devas agi por daŭrigi la vojon de sia filo en la batalo kontraŭ rasismo.
Abŝalom estas mortkondamnita, sed liaj kuzoj Mateo kaj Papuri eskapas de puno kaj estas absolvitaj de kulpo, dank'al juraj klopodoj fare de John Kumalo. Abŝalom kaj la knabino esprimas deziron geedziĝi, kaj ili geedziĝas en malliberejo baldaŭ antaŭ la plenumo de la verdikto.
Kumalo revenas al sia hejmo akompanita fare de la graveda knabino kaj la filo de Gertrude, kiam Gertrude mem malaperas la nokton antaŭ la vojaĝo - ŝi eble fariĝis monaĥino kiel ŝi menciis pli frue al pluraj homoj. Je lia reveno al Ikopo, Kumalo vizitas la ĉefon de la komunumo kaj la direktoron de la loka lernejo por diskuti kun ili manierojn ĉesigi la detruon de la vilaĝo, kies filoj ĉiuj forlasas ĝin kaj kies tero estas ruinigita pro la daŭranta. sekeco kaj malmodernaj agrikulturaj metodoj. Kumalo baldaŭ malkovras ke Jakobo jam elpensis planon savi la areon, kiu inkludas konstruadon de digo kaj dungado de nigrula agrikultura gvidisto por instrui al la vilaĝanoj novajn agrikulturajn teknikojn.
La libro finiĝas kun Kumalo sidanta pinte de monteto, kaj tagiĝo krevas en la tago da la ekzekuto de Abŝalom. La varmego finiĝas kaj granda inundo descendas sur la tero.
Roluloj
[redakti | redakti fonton]- Stephen Kumalo : 60-jaraĝa kristana zulua pastro, la patro de Abŝalom, kiu provas trovi sian familion en Johanesburgo, kaj poste rekonstrui la diseriĝantan staton de sia vilaĝo. Libro tri temigas peze lian rilaton kun James Jarvis.
- Theophilus Msimangu : pastro de Johanesburgo kiu helpas al Kumalo trovi sian filon Abŝalom kaj lian fratinon Gertrude.
- John Kumalo : la frato de Stefano, kiu neas la triban validecon kaj iĝas reprezentanto por la nova rasa movado en la grandurbo; iama ĉarpentisto.
- Absalom Kumalo : la filo de Stefano kiu forlasis hejmon por serĉi la fratinon de Stefano Gertrude kaj kiu murdis Arthur Jarvis. Lia nomo estas aludo al Abŝalom, kaprica filo de la Biblia Reĝo Davido.
- Gertrude Kumalo : La juna fratino de Stefano kiu iĝas prostituitino en Johanesburgo kaj kondukas diboĉan vivon.
- James Jarvis : riĉa terposedanto kies filo, Arthur, estas murdita. Li realigas la kulpon de blankaj loĝantoj en tiaj krimoj kaj pardonas la Kumalos.
- Arthur Jarvis : Murdite fare de Absalom Kumalo, li estas la filo de James Jarvis. Li havis multajn liberalajn rasajn opiniojn kiuj estis tre signifaj kaj influaj.
- Dubula : granda viro kiu estis la "koro" de io ajn kaj ĉio kio Arthur Jarvis faris, inkluzive de dezirado de paco inter la rasoj.
- Sinjoro Carmichael : la advokato de Abŝalom ; li prenas sian juran kazon pro deo (por Dio) ĉi-kaze kun la signifo senpage.
- Patro Vincent : pastro de Anglio kiu helpas al Stefano en liaj problemoj.
- Sinjorino Lithebe : indiĝena dommastrino en kies domo Stefano restas dum en Johanesburgo.
- La Harrisons : patro kaj filo reprezentantaj du kontraŭstarajn vidojn koncerne la rasan problemon. La patro, la bopatro de Arthur, reprezentas la tradician-konservativan vidon, dum la filo reprezentas la pli liberalan vidon.
- La Knabino : adoleskulino, ĉirkaŭ 16 jarojn maljuna, gravedigita fare de Abŝalom, kun kiu ŝi poste geedziĝas. Ŝi rakontas al Kumalo ke Abŝalom estos ŝia tria edzo kaj ke ŝia patro forlasis ŝian familion kiam ŝi estis juna. Surbaze de ŝia juna aĝo, estas neklare ĉu iuj da tiuj geedziĝoj estis tute konsentaj.
Ŝlosilaj aferoj
[redakti | redakti fonton]La verko estas socia protesto verkita kontraŭ la socio kiu kreskigus la rasapartisman reĝimon el ĝi en 1948. La verkisto Paton provas krei objektivan kaj senantaŭjuĝan priskribon de la dikotoma realo en Sud-Afriko : unuflanke, la blankuloj estas la objekto de krimo kaj perforto flanke de la nigruloj, kaj aliflanke, la nigruloj suferas de akraj esprimoj de rasismo kaj diskriminacio flanke de la blankuloj kaj profunda socia krizo pro la disfalo de la tradicia socio. La ambivalentaj sentoj de la blankuloj rilate al la demando pri la edukado kaj egaleco de la nigruloj kaj la sekvoj, kiujn tio havos, estas esprimitaj en la sekva citaĵo.:
Kio estas pli bona en niaj okuloj, leĝ-observanta denaska popolo, diligenta, scianta kio estas antaŭ ili, aŭ leĝ-observanta, malstreĉa kaj perdita vojo? La vero estas ke ni ne scias. Ĉar ni vidos ambaŭ. Kaj dum ni maltrafos ambaŭ punktojn ni multe pagos por la dubinda plezuro de nedecidemo.
La verko priskribas multajn aliajn problemojn kiel ekzemple la altaj indicoj de krimo, ebrieco kaj analfabeteco inter nigruloj en Sud-Afriko, la malplenigo de iliaj teroj, la disrompiĝo de tradicia triba socio kaj la masiva migrado de nigruloj al la grandurboj - esprimita en la frazo " ĉiuj vojoj kondukas al Johanesburgo ", kiu estas ripetita plurfoje. Unu el la ĉefaj motivoj estas la detrua efiko de la timo, kiu nestumas en la koroj de la herooj kaj koruptas la tutan Sud-Afrikon - kiel tio estas esprimita en la paragrafo.:
Kriu, amata lando, al la nenaskita infano, kiu estas la heredanto de nia timo. Ne profundigu la teron por lia amo. Ne tro ridos kiel la akvo sur siaj fingroj. Ne staros tro surda kiel la fumo de la suno ekbruligos la infanon. Ne estu tro ekscitita kiel la birda kanto de lia lando, kaj ne tro donu vian koron al la montoj kaj valoj. Ĉar timo prezentos lin kiel malplenan vazon, se li tro donos.
Afineco al aliaj verkoj
[redakti | redakti fonton]Paton estante devota kristano - en la libro estas multaj motivoj prenitaj de la Biblio kaj la Nova Testamento, kun la plej okulfrapaj ekzemploj en la elekto de la nomoj de la roluloj Abŝalom Kumalo aludas al la biblia Abŝalom, la filo de Reĝo Davido kiu ribelis kontraŭ li, kaj la nomo Stefano Kumalo Saul el la libro de Agoj de la Apostoloj en la Nova Testamento kie estas rakontite pri Sankta Stefano kiu preferis morti ol rezigni sian kredon. Teofilo de Simango estis nomita laŭ la ĉefpastro Teofilo (en la greka : "la amanto de Dio") al kiu la libro de Agoj de la Apostoloj estas dediĉita. Antaŭ sia morto, Abŝalom demandas sian patron ke se filo estas naskita al li, li estos nomita Petro. Estas ĉi tie aludo al Petro, la disĉiplo de Jesuo, kiu estas konata pro sia impulsemo kaj lia neado de Jesuo post kiam ĉi-lasta estis arestita. En la Nova Testamento estas rakontite kiel post la resurekto de Jesuo, Petro renovigis sian promeson al Jesuo kaj al disvastigo de la evangelio. Ĉio ĉi-supra aludas al la pentofaro de Abŝalom Kumalo ĵus antaŭ lia morto kaj la renovigo de lia voto kun la kredo de lia patro.
Aliloke, la granda biblioteko de Arthur Jarvis kaj lia admiro por la skribaĵoj de Abraham Lincoln, kiuj aperas plurajn fojojn dum la intrigo, estas priskribitaj. Ĉe la fino de la libro, Paton priskribas la junan filon de Arthur Jarvis uzante la samajn priskribojn kaj esprimojn kiuj estis uzitaj por priskribi Arthur en lia junaĝo - t.e., ekzistas aludo ĉi tie al resurekto rememoriga pri la resurekto de Jesuo.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Mossman, Robert (1998), "South African Literature: A Global Lesson in One Country", The English Journal.
- ↑ Travis, Molly Abel (Summer 2010),"Beyond Empathy: Narrative Distancing and Ethics in Toni Morrison's Beloved and J. M. Coetzee's Disgrace", Journal of Narrative Theory, Vol. 40, No. 2, pp. 231–250.