Daniel Keyes
| Daniel Keyes | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Daniel Keyes | |||||
| Naskiĝo | 9-an de aŭgusto 1927 en Broklino, Nov-Jorkio | ||||
| Morto | 15-an de junio 2014 (86-jaraĝa) en Boca Raton, Florido | ||||
| Mortis pro | Naturaj kialoj  vd
| ||||
| Mortis per | Pneŭmonito vd
| ||||
| Lingvoj | angla vd | ||||
| Ŝtataneco | Usono vd
| ||||
| Alma mater | Brooklyn College Thomas Jefferson High School (en)  Universitato de Novjorko vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | romanisto verkisto de nefikcio verkisto universitata instruisto sciencfikcia verkisto scenaristo ĵurnalisto vd
| ||||
| Aktiva dum | 1952– vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Floroj por Algernon vd | ||||
| |||||
| En TTT | Oficiala retejo vd | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Daniel KEYES (n. la 9-an de aŭgusto 1927 en Broklino, Novjorko; la 15-an de junio 2014 en Boca Raton, Florido) estis usona verkisto, kiu ĉefe verkis sciencfikcion, kaj filologo. Aŭtoro de dek romanoj kaj pluraj dekduoj da noveloj.
Daniel Keyes publikigis siajn fruajn rakontojn sub la pseŭdonimoj "Kris Daniel", "A.D. Locke", "Dominik Georg".
Vivo
[redakti | redakti fonton]Daniel Keyes komencis sian profesian vivon en la aĝo de dek sep jaroj: li servis kiel furiero en helporganizo por la Komerca Ŝiparo. Li poste studis ( BA en Psikologio 1950), laboris en la redakcio de la sciencfikcia revuo Marvel Science Stories , ĉe la Stadium Publishing Company (poste ankaŭ ĉe Marvel ) kaj en fotostudio, de kiu li estis kunposedanto. Post laborado kiel instruisto pri la angla, li revenis al pli alta edukado, ricevante MA (Angla kaj Usona Literaturo ) en 1961 kaj laborante kiel preleganto ĉe la Universitato Wayne State en Detrojto. Ekde 1972 li estis profesoro pri la angla ĉe la Universitato de Ohio en Ateno , kie li ofertis kursojn pri kreiva verkado. Li emeritiĝis en 2000 kaj laste loĝis en Suda Florido, kie li mortis pro pulminflamo en junio 2014 en la aĝo de 86 jaroj.
Verkado
[redakti | redakti fonton]Lia plej konata verko estas la novelo " Floroj por Algernon " (1959), kiu estis malakceptita plurfoje pro sia fino, inkluzive de Horace L. Gold de Galaxy. Keyes rifuzis reverki la finon kaj fine publikigis la tekston en The Magazine of Fantasy and Science Fiction. "Floroj por Algernon" gajnis la Premiojn Hugo kaj Nebula kaj estis publikigita en pli ol 30 landoj. La rakonto, skribita en taglibro-formo, priskribas la efikon de eksperimento: la evoluon de mense handikapita viro al genio kaj lian postan tragikan refalon en perturbon.
La aŭtoro certigis kontrakton kun Doubleday Publishing por romanigo kaj adaptis la materialon en romanon, kio daŭris plurajn jarojn. Ankaŭ ĉi-foje la eldonisto deziris malsaman finon, do Keyes redonis la antaŭpagon kaj komencis serĉi alian eldoniston. Post kvin pliaj rifuzoj - pro la sama kialo - Harcourt fine aĉetis la manuskripton. La romanadapto estis publikigita en 1966, gajnis la Nebula Premion, kaj estis filmita en 1968 fare de reĝisoro Ralph Nelson. En sia aŭtobiografia libro, Algernon, Charlie and I: A Writer's Journey (2000), Keyes priskribis la originojn de la novelo kaj la romano, kaj ankaŭ rerakontas la diversajn adaptojn por televido, filmo kaj teatro.
La romano La Tuŝo prezentas la sekvojn de radioaktiva poluado, ne tiom la medicinajn kaj fizikajn sekvojn, sed la socian kaj psikologian katastrofon, kiu akompanas la stigmatizadon kaj marĝenigon de la tuŝitoj. Kun La Mensoj de Billy Milligan (1982), Keyes verkis ver-vivan romanon pri la vivo de krimulo, kiu estis deklarita netaŭga por malliberejo pro siaj multoblaj personecoj. En la romano, Keyes lasas neniun dubon pri la 24-obla dividita personeco de Billy Milligan.
La temo de multoblaj personecoj ankaŭ formas la fonon por la romanoj The Fifth Sally kaj The Azyle Prophecies, lia fina verko. Ĉi tie, unu el la multaj dividitaj roluloj de juna virino nomata Raven, vivanta en azilo post suicidprovo, havas scion pri urĝa terora atako. Rezulte, Raven estas kidnapita kaj serĉata. Sed trovi Raven mem ne sufiĉas; oni ankaŭ bezonas la ĝustan ŝlosilon por atingi tiujn fragmentojn de ŝia animo, kiuj scias la sekreton.
Verkaro
[redakti | redakti fonton]Romanoj:
- 1966 — " Floroj por Algernon " (orig. Floroj por Algernon)
- 1968 — La Tuŝo
- 1980 — La Kvina Eliro
- 1982 — “ La Mensoj de Billy Milligan ”
- 1994 — La Milligan Militoj
- 1998 — Ĝis Morto
Rakontolibro:
- 1993 — "Kolektitaj Rakontoj" (orig.: Kolektitaj Rakontoj de Daniel Keyes)
Dokumenta prozo:
- 1986 — "Malkaŝante Claudian "
- 1994 — "Leganto de Daniel Keyes "
- 2000 — Algernon, Charlie kaj mi: Verkista vojaĝo
- 2009 — La Azilo-Profetaĵoj