Dominique Lapierre

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Dominique Lapierre
Persona informo
Naskonomo Dominique Marie Lapierre
Naskiĝo 30-an de julio 1931 (1931-07-30)
en Châtelaillon-Plage,  Francio
Morto 2-an de decembro 2022 (2022-12-02) (91-jaraĝa)
en Sainte-Maxime,  Francio
Lingvoj francabengalaangla vd
Ŝtataneco Francio vd
Alma mater Lycée Condorcet • Lafayette College vd
Subskribo Dominique Lapierre
Familio
Infanoj Alexandra Lapierre vd
Profesio
Okupo milita ĵurnalisto • historiistoverkistoĵurnalistofilantropoQ10298898 vd
Laborkampo ĵurnalismo • kreiva kaj profesia verkado vd
Aktiva dum 1948–2022 vd
Verkado
Verkoj O Jerusalem! ❦
Ĉu Parizo brulas? ❦
City of Joy vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Dominique LAPIERRE, (naskiĝis la  30-an de julio 1931(nun 1931-07-30) en Châtelaillon (Charente-Maritime), mortis la 4-an de decembro 2022) estis franca verkisto kaj filantropo.

Li verkis ankaŭ kun aliaj verkistoj kaj ĉefe kun Larry Collins, ekzemple Ô Jérusalem, 1972, kiu popularigis en Eŭropo la problemojn kaj disvolviĝon de la Arab-israela konflikto, sed ĉefe el la juda flanko.

Post la sukceso de lia romano La Cité de la Joie (La urbo de la ĝojo), 1985, vendita laŭ multaj milionoj da ekzempleroj, li donis la duonon de la enspezoj pri aŭtor-rajtoj por lukti kontraŭ la malriĉo en Barato, li kreis sian propran asocion samnoman. Tiu romano estis adaptita al kino, samtitole. Dominique Lapierre flue parolis la bengalan.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Individue[redakti | redakti fonton]

  • Un dollar les mille kilomètres, romano 1949
  • Chessman m'a dit, 1960
  • La Cité de la joie, 1985
  • Plus grands que l'amour, 1990
  • Mille soleil, 1997
  • Un arc-en-ciel dans la nuit, 2008

Kun Larry Collins[redakti | redakti fonton]

  • Paris brûle-t-il ?, rakonto, 1965
  • ...Ou tu porteras mon deuil, rakonto, 1968
  • Ô Jérusalem, 1972
  • Cette nuit la liberté, rakonto pri la sendependeco de Hindio, 1975 (ISBN 2266061399)
  • Le Cinquième Cavalier, rakonto, 1980
  • New York brûle-t-il ?, romano, 2004, (ISBN 2-7441-7404-1)

Kun Jean-Pierre Pedrazzini[redakti | redakti fonton]

  • Il était une fois l'URSS, 2005

Kun Javier Moro[redakti | redakti fonton]

  • Il était minuit cinq à Bhopal, rakonto, 2001

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]