Dua koncilio de Liono

Dua koncilio de Liono
sinodo
Komenco	7-a de majo 1274 vd
Fino	17-a de julio 1274 vd
Antaŭe	Unua Koncilio de Liono vd
Poste	Koncilio de Vieno vd
	v • d • r

La Dua koncilio de Liono estis la dek-kvara koncilio de la Romkatolika Eklezio, kunvokita la 31-an de marto 1272 kaj kunveninta en Liono, Francio, en 1274. Papo Gregorio la 10-a prezidis la koncilion, vokita por reagi al promeso de bizanca imperiestro Mikaelo la 8-a por reunuigi la Orientan eklezion kun la Okcidenta. La koncilio estis ekzamenita de kelkaj episkopoj, sesdek abatoj kaj pli ol mil prelatoj aŭ iliaj advokatoj, inter kiuj estis la reprezentantoj de la universitatoj. Pro la bonega nombro da partoprenantoj, tiuj kiuj venis al Liono sen esti specife alvokitaj ricevis la "permeson foriri kun la beno de Dio" kaj de la papo. Inter aliaj kiuj ekzamenis la koncilion estis Jakobo la 1-a, la ambasadoro de la imperiestro Mikaelo la 8-a Palaiologos kun membroj de la greka pastraro kaj la ambasadoroj de Abaka-Ĥano de la Ilĥanato. Tomaso el Akvino estis alvokita al la koncilio, sed mortis survoje ĉe Frozinono. Sankta Bonaventuro ĉeestis la unuajn kvar sesiojn, sed mortis en Liono la 15-an de julio.

Aldone al Aragonio, kiu Jakobo reprezentis en persono, reprezentantoj de la reĝoj de Germanio, Anglio, Skotlando, Francio, Hispanio kaj Sicilio ĉeestis, kun advokatoj ankaŭ reprezentante la regnojn de Norvegio, Svedio, Hungario,Bohemio, kaj la duklando de Pollando. En la procedoj esti observita en la koncilio, por la unua fojo, ke la nacioj ŝajnis kiel reprezentitaj elementoj en eklezia koncilio, kiam ili jam fariĝis reprezentitaj en la regado de mezepokaj universitatoj. Tiu novaĵo markis paŝoŝtonon rekte al la agnosko de koheraj ideoj de nacieco, kio estis en la procezo de kreado de la eŭropaj nacio-ŝtatoj.

Ĉeftemoj diskutitaj ĉe la koncilio estis la konkero de la Sankta Lando kaj la unio de la Orienta kaj Okcidenta eklezioj. La unua sesio okazis 7-an de majo 1274 kaj estis sekvita de kvin ekstraj sesioj la 18-an de majo, 4-an aŭ 7-an de junio, 6-an, 16-an kaj 17-an de julio. Proksime de la fino de la koncilio, tridek-unu konstitucioj estis promulgitaj. En la dua sesio, la pastroj aprobis la dekreton Zelus fidei , kiu enhavis neniujn jurajn statutojn sed prefere sumigis konstituciojn koncerne la danĝerojn de la Sankta Lando, la rimedojn por pagado por proponita kampanjo, la anatemon de piratoj kaj tiuj kiuj protektis ilin aŭ komercis kun ili, deklaracion de paco inter kristanoj, stipendion de moderigo de pekoj por tiuj pretaj iri al kampanjo, la intencon trakti la skismon ktp. La temo de la Filiokvo (du vortoj aldonitaj al la nicea kredo), kaj unio estis proklamita, sed la unio poste estis forpuŝita de Androniko la 2-a, heredonto de Mikaelo la 8-a. La koncilio ankaŭ rekonis Rudolfon la 1-a kiel imperiestron de la Sankta Romia Imperio.

Vidu ankaŭ

Bibliografio

Paweł Janowski, Lyoński Sobór II, zwołany przez papieża Grzegorza X na 1274 r. (Dua Liona koncilio, kunvokita de la papo Gregorio la 10-a en 1274), en Encyklopedia Katolicka (Katolika Enciklopedio), Lublin 2006, volumo XI, kolumnoj 330-333.
Richard, Jean (1999). The Crusades: c. 1071–c. 1291. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-62566-1.

Eksteraj ligiloj

Second Council of Lyon

Ekumenaj koncilioj