Edmond Frémy

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Edmond Frémy
Persona informo
Edmond Frémy
Naskiĝo 22-an de februaro 1814 (1814-02-22)
en Versailles
Morto 3-an de februaro 1894 (1894-02-03) (79-jaraĝa)
en Parizo
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio vd
Familio
Gefratoj Arnould Frémy vd
Profesio
Okupo inorganic chemist • universitata instruisto • kemiistosciencisto • executive vd
Laborkampo neorganika kemiokemioorganika kemio • neŭrokemio • fermentadokemia inĝenierarto vd
Aktiva en Parizo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Edmond Frémy (1814-1894) estis franca kemiisto, kiu studis la laktan fermentadon, la klorofilon, tartratan acidon, pektinon, ktp. Li sukcedis al Gay-Lussac (1778-1850) en la katedro pri kemio de la Nacia Muzeo pri Naturhistorio de Parizo kie, inter 1879 kaj 1891 li fariĝis direktoro. Li estis membro de la Akademio pri Sciencoj de Francio kaj ankaŭ prezidanto en 1875.

Li studis kaj klarigis la strukturojn de la lecitinoj, kontribuis por la studoj pri la fabrikado de fero kaj ŝtalo, sulfata acido[1], vitro, papero kaj rimarkindiĝis pro la sapigo de la grasoj kun sulfata acido kaj la uzo de la palmitata acido[2] en la fabrikado de kandeloj[3]. En la lastaj jaroj de sia vivo, li studis la demandon pri alumini-produktado[4] laŭ ties kristaleca formo kaj li sukcesis estigi rubenajn gemojn identajn al la natura gemo, kaj laŭ la vidpunkto pri la kemia kombinaĵo, kaj pri ties fizikaj proprecoj.

Selektita verkaro[redakti | redakti fonton]

  • De la Composition Chimique du Cerveau"
  • Traite de Chimie Generale, sesvoluma verko
  • Chimie Elementaire"
  • Abrege de Chimie"
  • Le metal a Canon"
  • Sur la Generation des Ferments"
  • Discours Preliminaires dur le Developpement et les Progres Recents de la Chimie"
  • Les Laboratoires de Chimie"
  • Le Guide du Chimiste
  • La Ramie.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]