Eduard Gerhardt
| Eduard Gerhardt | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 29-an de aprilo 1813 en Erfurto |
| Morto | 6-an de marto 1888 (74-jaraĝa) en Munkeno |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio |
| Okupo | |
| Okupo | litografisto • pentristo |
Eduard GERHARDT (naskiĝinta la 29-an de aprilo 1813 en Erfurto, mortinta la 6-an de marto 1888 en Munkeno) estis germana pentristo, desegnisto, grafikisto, litografo kaj arĥitekto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Gerhardt trejniĝis litografistece kaj plukleriĝis en gravurade ekde 1832 en Kolonjo. Poste li iris Dresdenon ĉe Gottfried Semper por studi arkitekturon. Finekzameniĝo ne faritis. En 1837 li iris Munkenon por dediĉi sin al oleaĵpentrado, aparte de arkitekturaj motivoj; litografiigo de aŭtentikaj bildoj de urboj kaj de interesaj arkitekturmotivoj neniam neglektitis.
Inter 1841 kaj 1845 li entreprenis plurfoje studvojaĝojn al Supra Italujo, ĉefe Venecion. Tie li laboris kune kun la amiko Friedrich von Nerly kreante multajn vidojn de Venecio. Furoris liaj verkoj dum ekspozicioj en Munkeno (1845) kaj Berlino (1847); aparte serio pri Baziliko Sankta Marko imponis lian reĝan moŝton Frederiko Vilhelmo la 4-a (Prusio). Ĉi-lasta sekve ebligis al Gerhardt restadi en Hispanujo (ekz. Valencia, Grenada kaj Gibraltar) kaj Portugalujo. Tie li renkontiĝis kun Friedrich Gärtner, Fritz Bamberger kaj Egron Lundgren por kiuj li pretis kunlabori. Kelkan tempon li eĉ estis princa edukisto por Fernando la 2-a en Lisbono antaŭ reiro Munkenon en 1851/52.
Per bona tekniko kaj lerta uzo de surloke faritaj skizoj li bone trafis la tiutempan guston. Romantikeskaj prezentadoj kaj ŝato de detalfideleco tipis por liaj verkoj.[1]
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Anja Gebauer: Spanien. Reiseland deutscher Maler, 1830–1870. Michael Imhof, Petersberg 2000, ISBN 3-932526-51-1 (zugl. Dissertation, FU Berlin 1998).
- Gerhardt, Eduard. In: Günter Meißner (eld.): Allgemeines Künstlerlexikon]. Die Bildenden Künstler aller Zeiten und Völker. Saur, München / Leipzig 1991 ss., ISBN 3-598-22740-X, jarkolekto 2006, p. 119.
- Herbert W. Rott: Sammlung Schack, Katalog der ausgestellten Gemälde. Verlag Hatje Cantz, Ostfildern 2009, ISBN 978-3-7757-2504-0.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Eduard Gerhardt ĉe bildindex.de
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Jen en leksikono el la 1887-a jaro (Meyers Konversationslexikon, volumo 7, Lepsiko/Vieno 1887, p. 163 - interrete) laŭdo-vortojn pri li: Mehrmalige Reisen und längerer Aufenthalt in Italien, Spanien und Portugal veranlaßten ihn, insbesondere die Architekturmalerei zu kultivieren und zu diesem Zweck namentlich die ältern Bauwerke jener Länder zu studieren, die er in überaus malerischen Bildern teils in Aquarell, teils in Öl darstellt. Mit diesen Bauwerken weiß er sowohl das Landschaftliche als die Figurenstaffage stets in harmonischer Weise zu verbinden und zu einem poetischen Ganzen zu gestalten, ohne durch brillante Färbung imponieren zu wollen. Am vollkommensten ist er in den Charakter der maurischen Architektur eingedrungen, was seine Aquarelle aus der Alhambra, aus San Ildefonso, der Inquisitionspalast in Cordova (1863), die Carmokirche in Lissabon, die Kirchen San Marco und Maria della Salute in Venedig sowie seine Ölbilder: die nördliche Ansicht der Alhambra, die Mondnacht in einer spanischen Stadt, der Löwenhof der Alhambra u. a. beweisen.