Ernst Marcus (filozofo)
| Ernst Marcus | ||
|---|---|---|
.JPG)
| ||
| Persona informo | ||
| Ernst Marcus | ||
| Naskiĝo | 3-an de septembro 1856 en Kamen | |
| Morto | 30-an de oktobro 1928 (72-jaraĝa) en Essen | |
| Lingvoj | germana vd | |
| Ŝtataneco | Germanio vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo • juristo vd | |
Filozofo 
| ||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ernst Moses MARCUS (3-an de septembro, 1856, Kamen – 30-an de oktobro, 1928 Essen) estis germana advokato kaj filozofo.
Li evoluigis teorion de etero bazita sur postmorta laboro de Immanuel Kant Opus Postumum, tamen akre disputanta kun Erich Adickes interpreto. Li uzis tion ĉi por fari kritikon de teorio de la relativeco de Albert Einstein.[1] Li estis grava influo sur Salomo Friedlaender.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Ernst estis la filo de Robert Ruben Marcus kaj Berta Marcus.[2]
Marcus studis juron en Bonn kaj Berlino. Laborante kiel Taksisto en 1889 li interesiĝis pri filozofio. En 1890 li estis nomumita kiel juĝisto en Essen. En 1893 li geedziĝis al Berta Auerbach kun kiu li havis tri infanojn.[3]
En 1899 li komencis regulajn renkontiĝojn kun Salomo Friedlaender kiu admiris liajn tezojn kaj fariĝis firma subtenanto de li. Friedlaender estis nomita de li per la epiteto la "Krupp de logiko".
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Kants Revolutionsprinzip (1902)
- Das Erkenntnisproblem (1905)
- Mortas Beweisfuehrung en der Kritik der reinen Vernunft (1914)
- Kants Weltgebaeude (1917)
- Theorie einer natuerlichen Magie: Gegründet auf Kants Weltlehre (1924) Munich: Ernst Reinhardt.
- Kritik des Aufbaus der speziellen Relativitaetstheorie (1926)
- Mortas Zeit und Raumlehre Kants (1927)
Liaj paperoj estas tenita de la Leo Baeck Instituto, Nov-Jorko.[3]