Fiksa reziduo
Fiksa reziduo estas la parametro utiligita por klasifiki la mineralakvojn kaj la trinkakvojn ĝenerale. Kutime esprimita per mg/ L, indikas la kvanton da organika kaj neorganika solita, substanco perfekte seka restanta vaporiĝo en platena kaspulo, perfekte tarita, de konta kvanto da akvo antaŭe filtrita.
Precizigoj
Por ĝuste precizigi la fiksan reziduon, post la vaporiĝo oni varmigas la kapsulon ĝis 100°C en konstanta pezo kaj poste denove varmigas ĝis 180°C en konstanta pezo (eliminante tiel la plej volatilajn amoniajn salojn kaj iujn organikajn kombinaĵojn. Oni povas plue ĝin varmigis ĝis 500°C komplete detruante ĉiujn amoniajn salojn, la organikajn substancojn kaj la nitratojn. La rezulto esprimiĝas per ppm (partojn por miliono) aŭ per mg/l, specifante ĉiam per kiu temperaturo la fiksa reziduo estis rezultigita.
Laŭbaze de tiu temperaturo oni distingas la valoron de la akvo esplorata: [1]
- meteoraj akvoj: de 10 ĝis 80 mg/L
- oligomineralaj akvoj: de 80 ĝis 200 mg/L
- mezmineralaj akvoj: de 200 ĝis 1.000 mg/L
- moneralaj akvoj: de 1.000 kaj pli mg/L
- salaj akvoj: de 30.000 mg/L kaj pli.
Notoj
- ↑ Bibliografion: Banchi ĉ. 2.
Vidu ankaŭ
Bibliografio
- Banchi Giuseppe, Gallini Carla, Gieri Rizzeri Carmela, Materiali da Costruzione, Le Monnier , Firenze, 1995.
Aliaj projektoj
[1] Komuna akvo