Franz Götze
| Franz Götze | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 10-an de majo 1814 |
| Morto | 2-an de aprilo 1888 (73-jaraĝa) |
| Ŝtataneco | Germana Imperiestra Regno |
| Familio | |
| Infano | Auguste Götze |
| Okupo | |
| Okupo | operkantisto • universitata instruisto |
Franz GÖTZE (naskiĝinta la 10-an de majo 1814 en Neustadt an der Orla, mortinta la 2-an de aprilo 1888 en Lepsiko) estis germana violonisto, operkantisto kaj kantoinstruisto. Lia filino estis la kantistino kaj pedagogino Augusta Götze.[1]
Vivo kaj agadoj[redakti | redakti fonton]
Franz Götze komence disĉiplis ĉe Louis Spohr en Kaselo. En 1831 li iĝis membro de la Kortega kapelo de Vajmaro. Tie li jesis trejniĝon je operkantado kaj surloke aktivis inter 1836 kaj 1852 kiel unua tenoro. En 1853 li iĝis instruisto ĉe la konservatorio lepsika. En 1867 li iĝis privata kanto-lernigisto en Lepsiko. Lia grandduka moŝto vajmara nomumis lin en 1855 profesoro.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Franz Götze: Fünfzehn Jahre meiner Lehrtätigkeit am Conservatorium der Musik zu Leipzig und mein Verhältniß zum Direktor Herrn Advokat Schleinitz, Lepsiko 1868. (surrete
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Kp. Hugo Riemann: Franz Götze. Ĉe: Riemann Musilexikon 1919.