Fredric March

Fredric March
Oskar-premiito
Persona informo
Fredric March
Naskonomo	Ernest Frederick McIntyre Bickel
Naskiĝo	31-an de aŭgusto 1897 (1897-08-31) en Racine
Morto	14-an de aprilo 1975 (1975-04-14) (77-jaraĝa) en Los-Anĝeleso,  Usono
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	prostata kancero vd
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Usono vd
Alma mater	Universitato de Viskonsino ĉe Madison Washington Park High School (en) vd
Partio	Demokrata Partio vd
Familio
Edz(in)o	Florence Eldridge (1927–1975) Ellis Baker (en) vd
Profesio
Okupo	aktoro filmaktoro teatra aktoro ĝenra aktoro televida aktoro vd
Aktiva dum	1921– vd
Honorigoj Honorigoj (1957)  Tony Award for Best Actor in a Play (en) (13-a de marto 1947)  Akademia Premio por la Plej Bona Aktoro, kialo de la premio The Best Years of Our Lives (1947)  Tony Award for Best Actor in a Play (en) (18-a de novembro 1932)  Akademia Premio por la Plej Bona Aktoro, kialo de la premio Dr. Jekyll and Mr. Hyde (en)  stelo sur la Trotuaro de famo en Holivudo  David di Donatello for Best Foreign Actor (en)  Volpi Pokalo por Plej Bona Aktoro vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Fredric MARCH (naskita kiel Frederick Ernest McIntyre Bickel la 31-an de aŭgusto 1897 en Racine, Viskonsino; m. la 14-an de aprilo 1975 en Los-Anĝeleso, Kalifornio) estis usona aktoro, kiu estis unu el la plej diverstalentaj kaj respektataj ĝenraj aktoroj de Holivudo dum pli ol tri jardekoj.

Li gajnis du Akademiajn Premiojn por Plej Bona Aktoro, pro Dr. Jekyll kaj Mr. Hyde (1931) kaj The Best Years of Our Lives (1946). Li ankaŭ gajnis du Tony-premiojn sur Broadway, la plej altan teatran premion de Usono: en 1947 pro sia aktorado en Many Years Ago kaj en 1957 pro Long Day's Journey into Night de Eugene O'Neill.

Kariero

Post malgrandaj roloj en vodevilo, li debutis kiel teatra aktoro en 1920. Li ankaŭ akceptis ekstrajn rolojn en mutaj filmoj produktitaj en Novjorko komence de la 1920-aj jaroj. Tie li ŝanĝis sian familian nomon de Bickel al la pli agrable sonanta nomo March, bazita sur Marcher, la naksnomo de lia patrino. Ekde 1924 li ludis sur Broadway, kie li faris sian sukceson nur du jarojn poste per The Devil in the Cheese. La granda sukceso de lia parodio pri John Barrymore en la komedio The Royal Family of Broadway, la filmadapto de la teatraĵo The Royal Family de Edna Ferber kaj George Simon Kaufman, alportis al li kvinjaran kontrakton kun Paramount en 1929, kie March rapide famiĝis kiel dezirata aktoro. Jam en siaj unuaj du jaroj, March ricevis bonajn rolojn apud Ann Harding en Paris Bound, Ruth Chatterton en Lullaby kaj apud Nancy Carroll en Laughter.

Lia sukceso venis per lia portretado de la ĉefrolo en la adapto de Rouben Mamoulian de Dr. Jekyll kaj Mr. Hyde, pro kiu li gajnis Akademian Premion por Plej Bona Aktoro. En akra kontrasto al tio estis liaj aktoradoj apud Norma Shearer en Love Sorrow kaj kiel persekutita kristano en Under the Sign of the Cross, la reĝisora ​​reveno de Cecil B. DeMille ĉe Paramount. En 1933, Ernst Lubitsch donis al li rolon en Serenade for Three, kiu montris lin apud Gary Cooper kaj Miriam Hopkins. Post kelkaj malpli interesaj roloj, March forlasis Paramount kiam lia kontrakto eksvalidiĝis en 1934 kaj daŭrigis sian karieron sukcese kiel sendependa kunlaboranto, kiel aktoro sen iuj permanentaj ligoj al filmstudio. En 1938, li fariĝis la plej altpagita aktoro de la jaro kun enspezo de 465 000 usonaj dolaroj.

Kritikistoj ofte laŭdis la multflankecon de March, kiu ebligis al li portreti tre malsamajn rolulojn kaj en komedio kaj en dramo. Liaj sukcesoj inkluzivis Everyone Loves They Lies apud Constance Bennett, la rolon de Grafo Vronsky kontraŭ Greta Garbo en Anna Karenina kaj kiel James Hepburn, 4-a Grafo de Bothwell, la edzo de Maria, Reĝino de Skotoj, kun Katharine Hepburn. Li montris sian talenton por komedio en 1937 apud Carole Lombard en Nothing Sacred, por kiu William A. Wellman reĝisoris lin, kiu ankaŭ igis lin stelulo en la sama jaro kiel alkoholula eks-stelulo en A Rise of a Star apud Janet Gaynor. Lia kariero iom malkreskis en la sekvaj jaroj. Esceptoj estis la komedioj Susan and the Good Lord kun Joan Crawford kaj precipe My Wife, reĝisorita de René Clair kaj en kiu March, kiel guberniestra kandidato Wallace Wooley, edziĝas al reenkarniĝinta sorĉistino, ludita de Veronica Lake. En 1946, Fredric March ricevis sian duan Oskaron pro sia rolo en The Best Years of Our Lives (La Plej Bonaj Jaroj de Niaj Vivoj), bazita sur la romano Glory for Me (Gloro por Mi) de MacKinlay Kantor. Li ricevis alian nomumon en 1951 pro sia portretado de Willy Loman en la filmadapto de la teatraĵo Death of a Salesman (Morto de Vendisto) de Arthur Miller.

Liaj plej konataj teatraĵoj estis en la mondpremieroj de la komedio The Royal Family de George S. Kaufman kaj Edna Ferber kaj la militkomedio We 've Got This One de Thornton Wilder, kontraŭ Tallulah Bankhead, kaj ankaŭ en dramigita versio de la romano A Bell for Adano de John Hersey. Li gajnis Premion de la New York Drama Critics' Circle en 1956 pro sia portretado de James Tyrone en la mondpremiero de Long Day's Journey Into Night de Eugene O'Neill.

Fredric March havas stelon sur la Trotuaro de famo en Holivudo (1616 Vine Street).

Eksteraj ligiloj

• Fredric March ĉe Interreta filma datumbazo (angle)
• Fredric March ĉe Internet Broadway Database (angle)
• Fotoj de Fredric March