Genitivo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Genitivo estas gramatika kazo de substantivoj kaj adjektivoj en pluraj lingvoj (ekzemple latina kaj la germana), kiu indikas posedon (latine, canis puellae = hundo-NOM knabino-GEN = "la hundo de la knabino"). Esperanto ne havas genitivan kazon, ĝi uzas la prepozicion "de" kiel en la franca lingvo. (Esperante nur ĝermoj de genitiva kazo ekzistas, kiel en tabelvortoj finiĝitaj per -ES.)

Finaĵaj genitivoj[redakti | redakti fonton]

Ĉe kelkaj lingvoj la genitivo antaŭas, dum ke ĝi ĉe aliaj sekvas.

Antaŭaj

Ekzemploj:

Sekvaj

Aldona poseda finaĵo[redakti | redakti fonton]

Kelkaj lingvoj, precipe tjurkaj, aldone metas posedan finaĵon de la tria persono al la posedaĵo. Ekzemploj:

En tjurkaj lingvoj
En aliaj lingvoj

Prepozicioj[redakti | redakti fonton]

Multaj lingvoj ne havas genitivon kaj tial uzas prepozicion anstataŭ tio.

Ekzemploj:

En astroscienco[redakti | redakti fonton]

En astroscienco, la genitivo de la latina nomo de stelfiguro uziĝas kun litero de la greka alfabeto por doni sisteman nomon de stelo; ekzemple, la genitivo de Orion (Oriono) estas Orionis, do Betelĝuzo, la plej brila stelo en Oriono, science nomiĝas α Orionis.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]