Saltu al enhavo

Georges Duhamel

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Georges Duhamel
Persona informo
Georges Duhamel
Naskiĝo 30-an de junio 1884 (1884-06-30)
en Parizo
Morto 13-an de aprilo 1966 (1966-04-13) (81-jaraĝa)
en Valmondois
Tombo Cemetery of Valmondois (en) Traduki 49° 05′ 44″ Nordo 2° 11′ 22″ Oriento / 49.0955739 °N, 2.1893369 °O / 49.0955739; 2.1893369 (mapo)
Cemetery of Valmondois (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Lycée Buffon (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Georges Duhamel
Familio
Patro Pierre-Émile Duhamel (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Blanche Albane (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Antoine Duhamel, Bernard Duhamel (en) Traduki, Jean Duhamel (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Alia nomo Denis Thévenin vd
Okupo verkisto
kuracisto
romanisto
poeto
novelisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj Civilization: 1914-1917 ❦
Chronicle of Pasquier vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Georges DUHAMEL (/ˌdjuːəˈmɛl/, n. la 30-an de junio 1884 en Parizo - la 13-an de aprilo 1966 en Valmondois, Seine-et-Oise) estis franca kuracisto, verkisto, poeto, dramisto kaj literaturkritikisto. Gajninto de la Premio Goncourt (1918), membro de la Franca Akademio (1935).

Lia ampleksa verkaro preskaŭ ne preterlasis ĝenron. Li fariĝis plej konata pro sia dek-voluma romanciklo Kroniko de la Pasquiers, publikigita inter 1933 kaj 1945, kiu montras lin pli kiel moraliston ol kiel kronikiston de la epoko. En kelkaj eseoj li ankaŭ atakis la kredon de siaj samtempuloj je progreso kaj teknologio. Li mem restis religiema.

Li estis nomita por la Nobel-premio pri literaturo dudek sep fojoj.[1]

Interalie, li estis tre aktiva en la renovigo de la postmilita Alianco Franca. Georges Duhamel estas ankaŭ la patro de la fama franca komponisto Antoine Duhamel.

Rakontoj, romanoj, vojaĝoj, eseoj

[redakti | redakti fonton]
  • Vie des martyrs (1917)
  • Civilisation (1918), premio Goncourt)
  • La Possession du monde (1919)
  • Entretiens dans le tumulte (1919)
  • Vie et aventures de Salavin (1920-1932) :
    • I. Confession de minuit (1920)
    • II. Deux hommes (1924)
    • III. Journal de Salavin (1927)
    • IV. Le Club des Lyonnais (1929)
    • V. Tel qu'en lui-même (1932)
  • Les Hommes abandonnés (1921)
  • Lapointe et Ropiteau (1921)
  • Les Plaisirs et les jeux (1922)
  • Le Prince Jaffar (1924)
  • Essai sur le roman (1925)
  • La Pierre d’Horeb (1926)
  • Lettres au Patagon (1926)
  • Essai sur une renaissance dramatique (1926)
  • Le Voyage de Moscou (1927)
  • Images de la Grèce (1928)
  • Les sept dernières Plaies (1928)
  • La Nuit d’orage (1928)
  • Scènes de la vie future (1930)
  • Géographie cordiale de l’Europe (1931)
  • Les jumeaux de Vallangoujard (1931)
  • Querelles de famille (1932)
  • Chronique des Pasquier : (1933-1945)
    • I. Le Notaire du Havre
    • II. Le Jardin des bêtes sauvages
    • III. Vue de la Terre promise
    • IV. La Nuit de la Saint-Jean
    • V. Le Désert de Bièvres
    • VI. Les Maîtres
    • VII. Cécile parmi nous
    • VIII. Le Combat contre les ombres
    • IX. Suzanne et les Jeunes Hommes
    • X. La Passion de Joseph Pasquier
  • L’Humaniste et l’Automate (1933)
  • Discours aux nuages (1934)
  • Remarques sur les mémoires imaginaires (1934)
  • Fables de mon jardin (1936)
  • Deux patrons (Erasme, Cervantes) (1937)
  • Esquisse pour un portait du chirurgien moderne (1938)
  • Au chevet de la civilisation (1938)
  • Mémorial de la guerre blanche (1939)
  • Finlande (1940)
  • Positions françaises (1940)
  • Lieu d’asile (1940)
  • Civilisation française (1944)
  • Chronique des Saisons amères (1944)
  • La Musique consolatrice (1944)
  • Paroles de médecin (1944)
  • Images de notre délivrance (1944)
  • Lumières sur ma vie : (1944-1953)
    • I. Inventaire de l’abîme
    • II. Biographie de mes fantômes
    • III. Le Temps de la recherche
    • IV. La Pesée des âmes
    • V. Les Espoirs et les Épreuves
  • Souvenirs de la vie du Paradis (1946)
  • Visages (1946)
  • Homère au XXe siècle (1947)
  • Semailles au vent (1947)
  • Entretien au bord du fleuve (avec Henri Mondor) (1947)
  • Tribulations de l’espérance (1947)
  • Consultation aux pays d’Islam (1947)
  • Le Bestiaire et l’herbier (1948)
  • Hollande (1949)
  • Le Voyage de Patrice Périot (1950)
  • Cri des profondeurs (1951)
  • Chronique de Paris au temps des Pasquier (1951)
  • Manuel du protestataire (1952)
  • Vues sur Rimbaud (1952)
  • Le Japón entre la tradition et l’avenir (1953)
  • Les Voyageurs de l’Espérance (1953)
  • Refuges de la lecture (1954)
  • La Turquie, nouvelle puissance d’Occident (1954)
  • L’Archange de l’Aventure (1955)
  • Croisade contre le cancer (1955)
  • Les Compagnons de l’Apocalypse (1956)
  • Pages de mon journal intime (1956)
  • Israël, clef de l’Orient (1957)
  • Problèmes de l’heure (1957)
  • Le Complexe de Théophile (1958)
  • Travail, ô mon seul repos (1959)
  • Nouvelles du sombre empire (1960)
  • Problèmes de civilisation (1961)
  • Traité du départ (1961)
  • Des légendes, des batailles (1907)
  • L’Homme en tête (1909)
  • Selon ma loi (1910)
  • Notes sur la technique poétique (con Charles Vildrac) (1910)
  • Compagnons (1912)
  • Élégies (1920)
  • Anthologie de la poésie lyrique française (1924)
  • Voix du Vieux Monde, con música de Albert Doyen (1925)

Kritikismo

[redakti | redakti fonton]
  • Propos critiques (1912)
  • Paul Claudel (1913)
  • Les Poètes et la poésie (1914)
  • Maurice de Vlaminck (1927)
  • Défense des Lettres (1937)
  • Les Confessions sans pénitence (1941)
  • La Lumière (1911)
  • Dans l’ombre des statues (1912)
  • Le Combat (1913)
  • Le Cafard (1916)
  • L’Œuvre des athlètes (1920)
  • Quand vous voudrez (1921)
  • La Journée des aveu

En Esperanto aperis

[redakti | redakti fonton]
  • Rakontoj pri Nederlando. trad. Roland Dupuis 1939(?)
  • Norda Kanto. trad. Roland Dupuis 1939(?)

Pri Rakontoj pri Nederlando

Citaĵo
 Unuavide, oni povus supozi, ke ĉi tiu libreto estas nur riĉe ilustrita kaj altklasa gvidlibro al Nederlando. Sed ĝi estas multe pli, ol tio. Verkite de membro de la Franca Akademio, ĝi konsistas el serio de 20 delikataj literaturaj skizoj, veraj prozpoemoj, kiuj spiras amon al Nederlando kaj instigas la leganton ŝati ĝiajn belaĵojn. La traduko estas bonega, kaj la verko tre rekomendinda. Notinda esprimo: Ĉiuj pecoj de la puzlo (ĵig-saw puzzle)
— M.C.B. La Brita Esperantisto - Numero 405, Januaro (1939)

Intervuoj

[redakti | redakti fonton]

La 23an de decembro 1954, Pierre Delaire intervjuis lin. Tiam Duhamel deklaris:[2]

Dum mia vivo, mi spektis la naskiĝon de pluraj provaj internaciaj lingvoj… Inter tiuj, Esperanto ŝajnas la plej plenumita, ĝi ŝajnas esti tiu, kiu devas vere sukcesi… Esperanto estas eble vokata al granda estonteco, aparte por la homoj devigataj vojaĝi, por kiuj tia ilo ege utilus. Dum kelkaj vojaĝoj miaj, mi devis viziti kvin, ses, sep malsamajn landojn… Mi ne povis paroli en la lingvoj de tiuj sep landoj. En tiaj kondiĉoj, komuna pont-lingvo montriĝus ja utila…
Ĉu Esperanto estas destinita doni artverkojn, literaturajn ĉefverkojn? Mi opinias, ke Esperanto povus iun tagon naski esceptajn verkojn, celantajn vastan, diversan publikon… Mi tre fieras konstati, ke kelkaj el miaj libroj publikiĝis brajle, kaj kelkaj Esperante.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Nomination Database. Alirita 2017-01-23 .
  2. Georges Duhamel, 1954[rompita ligilo] (ligo valida 2010.7.7)

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]