Gugunjana Ekspedicio
La Gugunjana ekspedicio estis la provo de grupeto de armenaj naciistoj de rusa Armenio lanĉi armean ekspedicion laŭ la limo kun la Otomana Imperio en 1890, kun subteno de la lokaj la armenoj.
La gvidanto de la ekspedicio estis eksa studento, Sarkis Gugunjan (1866-1913). Kiel multaj aliaj rusaj armenoj, li zorgis pri la estonteco de la otomanaj armenoj vivantaj sub la despota sultano Abdul Hamid la 2-a. Kun la financa subteno de riĉaj armenoj loĝantaj en Tbiliso kaj Bakuo, Gugunjan povis aĉeti armilojn kaj organizi volontulan trupon de 125 viroj. Komence, Gugunjan havis la subtenon de ĉefa armena naciisma partio de Rusio, Daŝnako, sed baldaŭ ili provis deadmoni ilin pro komencado tia nerealisma projekto[1][2].
Gugunjan gvidis tiun ekspedicion, kaj lia volontula forto foriris je la 27-a de septembro 1890 . Ili transiris la limon, sed mankis provizoj, kaj post bataletoj kun turkaj kaj kurdaj trupoj, ili retiriĝis al Rusio. Tie ilin kaptis la kozakoj, kiuj arestis 43 membrojn de la ekspedicio. La rusaj aŭtoritatoj portis ilin al proceso. Ili batalis sub flago, kiu metis la inicialojn "MH", kiu povus esti por "Patrino Armenio" aŭ "Unio de Patriotoj" en la armena lingvo. La proceso de la prokuroro, kiu okazis en Kars en 1892, argumentis, ke ĉi tiuj leteroj signifas "Unuiĝinta Armenio", alia ebleco, sed kun multe pli subfosa interpreto. 27 akuzitoj estis kondamnitaj kaj ekzilitaj al Siberio. Kvankam la ekspedicio estis fiasko, ĝiaj membroj fariĝis herooj de la kaŭzo de la Armena Nacia Movado, kaj ĉefroluloj de patriotaj kantoj.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Suny, Ronald Grigor. (1993) Looking Toward Ararat: Armenia in Modern History. Indiana University Press, p. [htt://archive.org/details/lookingtowardara00rona/e/304 304 es]. ISBN 0-253-20773-8.
- ↑ Ternon, Yves. (1996) Les Arméniens. Seuil, p. 436 es. ISBN 2-02-025685-1.