Saltu al enhavo

Gyula Márton

Nuna versio (nereviziita)
El Vikipedio, la libera enciklopedio
Gyula Márton
Persona informo
Naskiĝo 27-an de decembro 1916 (1916-12-27)
en Naimon
Morto 4-an de aprilo 1976 (1976-04-04) (59-jaraĝa)
en Kluĵo
Tombo Tombejo Házsongárd Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj hungara
Okupo
Okupo lingvisto Redakti la valoron en Wikidata
vdr

MÁRTON Gyula estis rumanuja hungara lingvisto naskita en Nagymon la 27-an de decembro 1916 kaj mortinta la 4-an de aprilo 1976 en Kluĵo.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

La mezlernejon Gyula Márton finis en Zalău (1936), la hungaran-rumanan kvalifikon de instruisto li akiris en Universitato Ferdinand la 1-a (1940). Du jarojn instruis en Dej kaj poste iĝis dialektologo en Erdélyi Tudományos Intézet. Lian disertacion li verkis pri la lingvo de sia naskiĝvilaĝo (1942). Post militkaptiteco (1944-47) instruis en Kluĵo en reformita kolegio kaj ekde aŭtuno de 1948 en Bolyai Tudományegyetem, kie ekde 1950 li iĝis universitata profesoro, dekano (1952-56), vicrektoro (1956-59). Li estis ano de redakcio de NyIrK kaj de Studia Universitatis Babeş-Bolyai. Lin oni elektis en Finn-ugra Asocio de Helsinki.

  • A nagymoni népnyelv igetövei és igealakjai (Kv. 1942);
  • A román nyelvatlasz-munkálatok története és módszere (Kv. 1943);
  • Ördöngösfüzes helynevei (Kv. 1944);
  • A szolnok-dobokai Árpástó helynevei (Kv. 1945);
  • A kolozsmegyei Borsavölgy állatnevei (Kv. 1945);
  • A zilahi fazekasmesterség (Kv. 1948);
  • Írjunk, beszéljünk helyesen (1952);
  • Magyar nyelvjárástan (Kv. 1960);
  • A borsavölgyi nyelvjárás igetövei és igealakjai (Bp. 1962);
  • Tájszók Kalotaszegről és környékéről (kun Mózes Gálffy, Kv. 1965);
  • A moldvai csángó nyelvjárás román kölcsönszavai (Bp. 1969. Buk. 1972);
  • Torjai szójegyzék (kun Nemes Zoltánné kaj Gálffy Mózes, Sepsiszentgyörgy 1974);
  • A magyar nyelvjárások román kölcsönszavai (kun János Péntek kaj Vöő István, 1977);
  • Székely nyelvföldrajzi szótár( kun Gálffy Mózes, Bp. 1987);
  • A moldvai csángó nyelvjárás atlasza (kun antaŭparolo de Péntek János. I-II. Bp. 1992).