Internacia Ofico Nansen por Rifuĝintoj
| Internacia Ofico Nansen por Rifuĝintoj | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| organizaĵo | |||||
| Komenco | 1930 vd | ||||
| Fino | 1939 vd | ||||
| |||||
Internacia Ofico Nansen por Rifuĝintoj (angle Nansen International Office for Refugees; france Office International Nansen pour les Réfugiés) estis organizo fondita en 1930 de la Ligo de Nacioj kaj nomata laŭ Fridtjof Nansen, baldaŭ post lia morto kaj estis respondeca internacie por rifuĝintoj el militaj zonoj inter la jaroj 1930 kaj 1939. La organizo estas plej konata pro la Nansen-pasportoj, kiujn ĝi eldonis, kaj kiuj permesis al sennaciaj homoj moviĝi de lando al lando. La organizo ricevis la Nobel-premion pri paco en 1938. [1] [2]
Historio[redakti | redakti fonton]
La Internacia Ofico Nansen por Rifuĝintoj estis kreita en 1930 de la Ligo de Nacioj, baldaŭ post la morto de Fridtjof Nansen por daŭrigi lian sukcesan internacian laboron por helpi rifuĝintojn. Ĝi do daŭrigis la laboron de la organizo, kiun Nansen fondis en Ĝenevo, Svislando en 1921. [1] Ligo de Nacioj ankaŭ financis la administrajn elspezojn de la Ministerio de Rifuĝintoj, ĉar ĝiaj elspezoj estis nur por la elsendo de pasportoj, krome de ĝiaj bonfaraj operacioj kiuj estis financitaj de privataj donacantoj.
La rolo de la organizo estis doni politikan kaj materialan subtenon al la rifuĝintoj. Rifuĝintoj de Nazia Germanio aŭ la Hispana Enlanda Milito ne povis ricevi helpon de la organizo, ĉar multaj landoj rifuzis akcepti ĉi tiujn rifuĝintojn.
Malgraŭ ĉi tiuj problemoj, la Nobel-pacpremio estis donita al la organizo en 1938 pro sia laboro, sed pro ĝia malfondo baldaŭ poste, la premimono estis transdonita al la nova Rifuĝinta Organizo de la Ligo de Nacioj.
Dum sia okjara permanenta ofico, Nansen reduktis la nombron de rifuĝintoj de pli ol 1 000 000 al 500 000. Rimedoj por helpi rifuĝintojn inkluzivis kaj materialan kaj administran helpon; La ministerio donis pruntojn por antaŭenigi memhelpon kaj helpis rifuĝintojn sekurigi dokumentojn kiel laborajn kaj restadajn permesojn. Alia servo de la ministerio estis protekti rifuĝintojn kontraŭ deportado kaj aliaj tiaj maljustaĵoj. Entute la Ofico Nansen intervenis en pli ol 800 000 individuaj kazoj.
Plenumoj[redakti | redakti fonton]
La Ministerio de Rifuĝintoj sukcesis atingi iujn atingojn en siaj jaroj de ekzisto. Unu ekzemplo estas, ke la ministerio respondecis pri la adopto de la Konvencio pri Rifuĝintoj de 1933 fare de 14 ŝtatoj.
La ministerio helpis trovi rifuĝon en konstruaĵoj aranĝitaj tiucele en Sirio kaj Libano por 40 000 armenaj rifuĝintoj, post la loĝado de aliaj 10 000 rifuĝintoj en Erevano.
La Ministerio pri Rifuĝintoj ankaŭ respondecis pri la sukceso de la setlejo de la Saarlandaj rifuĝintoj en Paragvajo post 1935.