Introvertiteco kaj ekstravertiteco
Introvertiteco estas rezervita, singarda kaj silenta konduto, dum la malo, nome ekstravertiteco[1] estas socia, aventura kaj parolema konduto.
La koncepto de introvertiteco estis origine uzita de Sigmund Freud en sia teorio pri libido. Poste, Carl Jung igis la du terminojn "introvertiteco" kaj "ekstravertiteco" la kernon de siaj tipoj de personecoj.
Notoj
[redakti | redakti fonton]Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Introspekto
- otroverteco, "Otrovertulo" estas termino kreita de psikiatro D-ro Rami Kaminsky por priskribi homojn, kiuj ne perfekte konvenas en la kategoriojn de introvertulo aŭ ekstrovertulo, sed prefere spertas emocian kaj socian "aliecon". Ili kapablas funkcii socie, sed sentas sin emocie apartigitaj de grupoj kaj ĝenerale preferas profundajn unu-al-unuajn ligojn al larĝa grupa aparteno. La termino ne estas parto de formalaj diagnozaj kadroj kiel la Big Five aŭ MBTI, sed akiras impeton.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton](en) BBC - The Human Mind (La Homa Menso) - Personeco Arkivigite je 2007-12-03 per la retarkivo Wayback Machine, priskribo de introvertiteco kaj ekstravertitec, kun emfazo pri serĉado de rekompenco.