Saltu al enhavo

Ion Luca Caragiale

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ion Luca Caragiale
Persona informo
Ion Luca Caragiale
Naskiĝo 13-an de januaro 1852 (1852-01-13)
en I.L. Caragiale,  Princlando Valaĥio
Morto 9-an de junio 1912 (1912-06-09) (60-jaraĝa)
en Berlino,  Germanio
Tombo Tombejo Bellu Redakti la valoron en Wikidata vd
Etno Greeks in Romania vd
Lingvoj rumanagermanafranca vd
Ŝtataneco Princlando Valaĥio
Unuiĝintaj Princlandoj
Reĝlando Rumanio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Bukareŝto Redakti la valoron en Wikidata vd
Partio Konservativa-Demokrata Partio Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Ion Luca Caragiale
Memorigilo Ion Luca Caragiale
Familio
Edz(in)o Alexandrina Burelly (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Luca Caragiale, Mateiu Caragiale (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo lingvisto
dramaturgo
nudisto
tradukisto
ĵurnalisto
poeto
verkisto
novelisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Literaturo, dramo, poezio, traduko kaj ĵurnalismo Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1873– vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Ion Luca CARAGIALE (la 30-an de januaro 1852 en Haimanale, Dâmbovița - la 9-an de junio 1912 en Berlino) estis rumana dramisto, poeto, verkisto kaj specife novelisto. Li estas konsiderata unu el la plej bonaj rumanaj dramistoj kaj estis postmorte elektita al la Rumana Akademio.

La statuo de Caragala antaŭ la Nacia Teatro en Bukareŝto
La portreto de Caragalla sur la unu-miliona leja monbileto

La filo de aktorparo, li havis proksimajn ligojn al la teatro tra sia familio; du el liaj patraflankaj onkloj ankaŭ estis aktoroj.

Li laboris kiel sufloristo, teatra kopiisto, korektisto, kaj samtempe studis ĉe la Jura Fakultato de la Universitato de Bukareŝto.

Poste li estis instruisto ĉe la liceo, lernejinspektoro, gazetredaktisto kaj teatra reĝisoro.

Ekde 1888 li estris la Nacian Teatron de Bukareŝto, kiu estis nomita laŭ li.

Lia filo estis la verkisto Mateiu Ion Caragiale [1].

La 28-an de oktobro 1948, li estis postmorte akceptita kiel honora membro de la Rumana Akademio, kune kun aliaj famaj rumanaj verkistoj kiel Ion Creangă, Mihai Eminescu kaj Alexandru Vlahuță.

Teatraĵoj (elekto)

[redakti | redakti fonton]
  • 1879 O noapte furtunoasă "A Stormy Night" (komedio).
  • 1880 Conu Leonida faţă cu reacţiunea "Sinjoro Leonida alfrontanta la reagon" (komedio).
  • 1884 O scrisoare pierdută "Perdita Letero" (komedio).
  • 1885 D-ale carnavalului "Karnavalaj Aferoj" (komedio).
  • O soacră "Bopatrino" (fantasta opero en unuakto).
  • Hatmanul Baltag "Kapitano Hakilo" (opero buffa).
  • 1890 Năpasta "La Problemoj" (dramo).

Noveloj kaj rakontoj

[redakti | redakti fonton]
  • 1889 O făclie de Paşte "Paska Torĉo".
  • 1898 În vreme de război Dum militaj tempoj.
  • Din carnetul unui vechi sufleur El la notlibro de maljuna sufleur.
  • Un artist "Unu artisto".
  • Grand Hôtel Victoria Română "La Rumana Venko-Hotelo"
  • Om cu noroc Viro kun bonŝanco.
  • 1892 ... Pácat "peko..."
  • Norocul culegătorului "La riĉaĵo de kolektanto."
  • O învenţă mare "Granda invento".
  • Poveste "rakonto".
  • Baioneta inteligentă La "inteligenta bajoneto".
  • Cănuţă, om sucit "Cănuţă, freneza viro".
  • La hanul lui Mânjoală "Ĉe la gastejo de Mânjoală".
  • 1901 Două loturi "Du loteriobiletoj".
  • La conac "en la domego".
  • Partea poetului "La parto de la poeto".
  • Calul dracului "La Ĉevalo de la Diablo".
  • Smărăndiţa "Smarandice" (moderna romano).
  • Donu al mi... Mai dă-damult "Jam pasis longa tempo... Jam pasis longa tempo, longa tempo."

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Doina Tudorovici "Caragiale: 'ai avesi, tomnilor, cu numele meu?'", en Ziarul Financiar, la 5an de julio 2000.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]