István Bibó
| István Bibó | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 7-an de aŭgusto 1911 en Szeged |
| Morto | 10-an de majo 1979 (67-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Tombo | Óbuda Cemetery |
| Lingvoj | hungara • germana • franca |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Piarist grammar school Dugonics András • Scienca Universitato de Szeged • Universitato Francisko-Jozefo |
| Familio | |
| Patro | István Bibó |
| Edz(in)o | Boriska Ravasz |
| Infano | István Bibó |
| Parencoj | László Ravasz |
| Okupo | |
| Okupo | politikisto • politikologo • historiisto • universitata instruisto • verkisto • advokato |
BIBÓ István (bibo:) estis hungara jurfilozofo, pripolitika-historia verkisto naskita la 7-an de aŭgusto 1911 en Budapeŝto kaj mortinta la 10-an de majo 1979 en Budapeŝto.
Kariero[redakti | redakti fonton]
Bibó ricevis jurdiplomon en la Universitato de Szeged kaj poste li instruis tie. Li ricevis doktordiplomon en Ĝenevo. Dum la hungara revolucio de 1956 li funkciis kiel ŝtatministro de la registaro Imre Nagy. Kiam la sovetianoj invadis Hungarion, li estis la lasta ministro, kiu forlasis sian postenon en la hungara parlamentejo. Tie li verkis sian faman Deklaron [1] la 4-an de novembro 1956. Inter 1957 kaj 1963 li estis malliberigita.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Válogatott tanulmányok(Selektitaj studoj hungare)
Fontoj[redakti | redakti fonton]
- Magyar nagylexikon, 1-19., 1993-2004, Budapest.