João de Souto Maior

João de Souto Maior (1753-1821)
Beno de la flagoj por la Pernambuka Revolucio de 1817-a.
Persona informo
Naskiĝo	1753 en "Tejucupapo", pt:Goiana, Pernambuko, Brazilo
Morto	20-an de julio 1821 en Recife, Pernambuko, Brazilo

João de Souto Maior estis brazila militisto kaj revoluciulo, pro tio ke li partoprenis en la atenco kontraŭ la vivo de la tiama Guberniestro de Pernambuko, la ĝenerala-kapitano pt:Luiz do Rego Barreto (1777-1840). João de Souto Maior naskiĝis en Teĵukupapo, vilaĝo Goiana, Pernambuko, Brazilo.

Kiam la Revolucio de 1817 ekis en Pernambuko, lia familio forte apogis la revoluciajn idealojn, inkluzive de tri el liaj fratoj. Kiam la Revolucio estis subpremita fare de la legalismaj trupoj de la Grafo dos Arcos, la kvar fratoj estis ekzilitaj al malliberejo en Bahio. Kiam João estis liberigita, kun sento de venĝo, li planis en 1821-a, kun la venkitaj liberaluloj, la murdon de la tiama Guberniestro, kiu okazis en la nokto de la 20-a de julio 1821-a.

La atako estis kompleta fiasko, kaŭzante la morton de João kaj nur ne-mortige vundigantan generalkapitanon Luiz do Rego. En Teĵukupapo, lia naskiĝurbo, li iĝis konata kiel heroo de la Revolucio, kun multaj homoj verkis sesversajn poemojn kaj kantojn por honori lian morton, la plej fama el kiuj estis populara soneto nomita "La Leono de Teĵukupapo".

Biografio

Bildo de Recife, komence de la 19-a jarcento.

Naskita en tradicia kaj antikva familio, li estas la filo de Antônio de Souto Maior Bezerra de Menezes da Veiga Pessôa kaj Maria da Veiga Pessôa, li havis, kune kun siaj gefratoj, edukon kiu estis unika por la eduknivelo de lia epoko. Tiutempe, estis kutimo por la infanoj de gravaj homoj esti edukitaj fare de sacerdotoj aŭ seminarianoj kaj en la Olinda Seminario, la idealoj de la liberalismo kreskis.

Li partoprenis en la Pernambukana Revolucio de 1817 kune kun tri fratoj: la Sacerdoto Antônio de Souto Maior, José Roberto da Cunha Souto Maior kaj Manoel Antônio da Cunha Souto Maior. La kvar fratoj finiĝis arestitaj de oficialaj fortoj kaj senditaj al Bahio surborde de la ŝipo "Carrasco". Patro Antônio kaj José mortis en la Bahia malliberejo, lasante João kaj Manoel detenitaj ĝis 1821-a, kiam ekzistis ĝenerala amnestio por ĉiuj malliberigitaj revoluciuloj.

Kun la amnestio, la fratoj João kaj Manoel Antônio revenis al Teĵukupapo, por prizorgi la plantejojn en la bieno lasita de siaj gepatroj. Kiam ili revenis, la liberaluloj estis malamataj kaj persekutitaj. La vikario de la Paroka Preĝejo de São Lourenço de Teĵukupapo, Manoel Alves Calheiros, estis nuntempe konservativa kaj malfavora al la idealoj de la Souto Maior-familio. Unue, la vikario provis malhelpi la du fratojn partopreni meson ĉar ili estis liberalaj, al kio João protestis kaj devigis la sacerdoton diri meson.

Kelkajn tagojn post la okazaĵo, Manoel estas murdita de du viroj armitaj kun mallongaj pafiloj. Tiuj du viroj poste estus ĉirkaŭitaj kaj kaptitaj de João de Souto kaj liaj dungitoj. Post kiam kaptita, la du konfesis ke ili estis senditaj de la vikario Calheiros. João tiam, post la funebraj ceremonioj, adiaŭis siajn parencojn kaj amikojn, lasis siajn posedaĵojn al sia fratino Mariana Pessôa de Souto Maior kaj al sia bofrato kaj kuzo Domingos de Albuquerque Mello Montenegro, kaj foriris al la ĉefpreĝejo, kie elektoj okazis en tiu tempo. Johano eniris la Preĝejon, trenis la vikarion eksteren kaj mortigis lin, kun ĉiuj ĉeestantoj mirigitaj de la neatendita okazaĵo.

Perdinte siajn tri fratojn kaj sian celon en vivo, li foriris al Recife senprokraste por venĝi la morton de siaj du fratoj, la Sacerdoto Antônio kaj José Roberto. João de Souto Maior decidis provi mortigi la tiaman nepopularan guberniestron de Pernambuko, Luiz do Rego, kiu travivis klimaton de malkontento inter la homoj de Pernambuko, kiuj sentiĝis subpremitaj kaj viktimoj de lia tiraneco.

En la nokto de la 20-an de julio 1821, João de Souto Maior lanĉis pafon ĉe la guberniestro, kiam li pasis kun sia procesio proksime de la Boa Vista ponto. Li vundis la guberniestron kaj estante persekutita fare de lia akompanantaro de soldatoj, João de Souto Maior saltas el la ponto en la Capibaribe Riveron. Ĉe revenado al la surfaco, João de Souto Maior ricevas baton de remilo donita fare de kanuisto kiu estis alarmita per la krioj. Tri tagojn poste, lia kadavro estis kolektita, jam ronĝita de fiŝoj.

Ĉar ekzistis neniu identigo, la korpo de João de Souto Maior estis eksponita ligita al seĝo sur la verando de la Matriz do Santíssimo Sacramento de Santo Antônio, sur Strato Nova, sub gvatado, tiel ke ĝi povus esti rekonita fare de la preterpasantoj. Malgraŭ la oferto de rekompencoj, ekzistis neniu rekono dum Luiz do Rego daŭre regis la ŝtaton.

La familio de la patrioto ankoraŭ estis persekutita, kun ilia bieno bruligita kaj infanoj senkapigitaj fare de registartrupoj. En la sama jaro, Luiz do Rego estis senpovigita de la Beberibe Konvencio, alia revolucia movado kiu originiĝis en Goiana. João de Souto Maior iĝis konata kiel la "Leono de Teĵukupapo", kaj estis festita per populara soneto.

João de Souto Maior ankaŭ estas la nomo de strato, situanta norde de la urbo San-Paŭlo, en Vila Medeiros, kun la intenco honori ĉi tiun personon, kiu partoprenis en la Pernambuka revolucio. Festita de liberaluloj, en 1875-a, historia dramo financita de la Liberala Partio estis publikigita fare de Doktoro Aprigio Guimarães sub la titolo "João de Souto Maior: aŭ la Iluzio de la Patrioto", en biografia stilo.

La teroj de lia familio estis hereditaj fare de lia fratino Mariana, kiu en victurno apartenis al lia bofrato kaj kuzo Domingos "per jure uxoris" ("per la rajto de la edzino"). Pro la persekuto, la familio vendis iom da tero en 1831-a kaj kun la tempo, ili migris al la municipoj de pt:Bezerros, pt:Sairé kaj Bonito. Li estis la praonklo de la fondinto de la municipo de Sairé, kolonelo pt:José Pessôa de Souto Maior.