Johann Michael Feuchtmayer la Juna
| Johann Michael Feuchtmayer la Juna | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 1709 en Wessobrunn |
| Morto | 4-an de junio 1772 en Aŭgsburgo |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio |
| Okupo | |
| Okupo | skulptisto |
.JPG)
Johann Michael FEUCHTMAYER la Juna (naskiĝinta en 1709 en Wessobrunn-Haid, mortinta la 4-an de junio 1772 en Augsburg) estis germana skulptisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
De aprilo 1722 ĝis majo 1725 Feuchtmayer estis lernoknabo de la majstra masonisto J. Paulus en Augsburg. Dum tiu ĉi tempo, kiu donos al li malmulton pli ol baza scio pri masonado kaj gipsado, li laboris kun siaj fratoj pri la stukaĵoj de la antaŭa dominika preĝejo en Augsburg. Li eble trovis sian altedukon kaj artan evoluon en Supra Ŝvabio aŭ Aŭstrio. Feuchtmayer estis unu el la plej elstaraj gipsistoj kaj altarkonstruistoj de la sudgermana rokoko. La geografia areo de lia agado etendiĝas de Augsburg kaj Ŝvabio ĝis Wilhering en Supra Aŭstrio (1741-44); al Mainfranken al Münsterschwarzach (1743–49), Amorbach (1744–50), Würzburg (Käppele, ĉirkaŭ 1752), Vierzehnheiligen je Bad Staffelstein (1763–71) kaj Langheim (antaŭ 1772); ĉe la Supra Rejno ĝis Bruchsal (1752-56), Säckingen (1751-54, 1765) kaj Arlesheim (1759/60). La eklezia stuklaboro de Feuchtmayer komenciĝas per la eleganta stukornamado de la Kolegiata preĝejo en Dießen] (1738/39). Wilhering kaj Amorbach formis la preludon al la grandskala eklezia ĉambromeblaro, en kiu Feuchtmayer kreis kaj la stukan ornamadon kaj la stukan marmordezajnon de altaroj, predikejoj kaj similaĵoj. Tiam Feuchtmayer devas projekti la grandajn kolegiatajn preĝejojn de Johann Michael Fischer en Zwiefalten (1747-58) kaj Ottobeuren (1754 unua kontrakto, ekzekuto 1756-64). Post tio li ricevis same gravan komisionon en la pilgrima preĝejo de Balthasar Neumann de la Dek kvar Sanktaj Helpantoj (1763-71). La ĉefverko de profana dekoracia arto estas la palaco de la princo-episkopo de Speyer en Bruchsal (ekde 1752).
En Augsburg li edziĝis en 1740 al Maria Hilaria Walburga (m. 1785), filino de la tabakfaristo Johann Martin Negele.
Graveco[redakti | redakti fonton]
La speciala talento de Feuchtmayer kuŝis en la kampo de ornamado. Tamen, li ankaŭ povis adopti stukfigurajn pecojn de ekipaĵo, kiel konstateblas per liaj Ottobeuren-entablementgrupoj. Kompreneble, Feuchtmayer kutime havas unu el siaj propraj skulptistoj, kiel sia samlandano Johann Georg Üblhör en Wilhering, Münsterschwarzach kaj Amorbach, Johann Joseph Christian en Zwiefalten kaj Ottobeuren, Joachim Günther en Bruchsal, Johann Georg Weckenmann en Haigerloch kaj Sigmaringen, kaj verŝajne Placidus Verhelst en Vierzehnheiligen. Por plenumi la multnombrajn kaj ampleksajn mendojn, Feuchtmayer bezonis pli grandan grupon da dungitoj. La wessobrunna stukisto Thomas Sporer funkciis kiel sia paliero plurajn fojojn.
Aliaj verkoj[redakti | redakti fonton]
- Türkheim apud Mindelheim: Paroĥuja kirko, altardomo (kun J. Stiller), 1732
- Augsburg: Antonio-kapelo, ĉ. 1745/46 (ne tute certa atribuo)
- Augsburg: Ano-kirko, stukaĵdizajno de 1748, realigis lia frato Franz Xaver Feichtmayr
- Grafrath apud Fürstenfeldbruck: pilgrimadkirko (kun Franz Xaver Feichtmayr kaj Johann Georg Üblhör), ĉ. 1752 (ne tute certa atribuo)
- Haigerloch (Hohenzollern): Ano-kirko, stukaĵoj kaj altaroj, 1753-55
- Bruchsal: Petro-kirko, du flankaj altaroj 1754/55, predikejo 1756
- Sigmaringen (Hohenzollern): urba paroĥa kirko, ses stukmarmoraj altaroj (realigis Th. Sporer), 1757/60
- Wessobrunn (Obb.): paroĥa kirko kaj du flankaj altaroj, ĉ. 1758 (ne tute cert atribuo)
- Augsburg: jezuita Preĝejo Sankta Savinto, kontraktlaboro pri stukaĵoj (pereis), 1764
- Ottobeuren: konvento benediktana, Eustachius-ĉambro, 1768
- laŭ liaj planoj aperis en Augsburg ĉ. tri serioj da rokajlaj kartuŝoj (el kiu unu serion gravuris B. S. Sedletzky).
Fonto[redakti | redakti fonton]
Lieb, Norbert, "Feichtmayr, Johann Michael" ĉe: Neue Deutsche Biographie 5 (1961), p. 54 (tie ĉi interrete)