Saltu al enhavo

Joseph Losey

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Joseph Losey
Persona informo
Joseph Losey
Naskonomo Joseph Walton Losey
Naskiĝo 14-an de januaro 1909 (1909-01-14)
en La Crosse
Morto 22-an de junio 1984 (1984-06-22) (75-jaraĝa)
en Londono
Tombo Putney Vale Cemetery (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj angla vd
Loĝloko Londono vd
Ŝtataneco Usono Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater kolegio Dartmouth
Universitato Harvard
La Crosse Central High School (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Edz(in)o Dorothy Bromiley (en) Traduki (1956–) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo filmreĝisoro
teatra reĝisoro
filmproduktoro
scenaristo
reĝisoro Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1939– vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Joseph LOSEY (la 14-an de januaro 1909, La Crosse, la 22-an de junio 1984, Londono ) estis usona filma kaj teatra reĝisoro.

Losey naskiĝis en La Crosse, Viskonsino. En sia junaĝo Losey vizitis en Germanio, kie li studis kun Bertolt Brecht, li revenis al Usono kaj direktiĝis al Holivudo. Dum la Makartiismo, Losey estis pridemandita kaj suspektita je rilatoj kun la Komunista Partio kaj estis en la nigra listo de Holivudo. Kiam lia kariero fariĝis malvigla kaj li translokiĝis al Londono, kie li daŭrigis sian laboron kiel direktoro. Eĉ en Britio li renkontis problemojn, en sia unua brita filmo The Sleeping Tiger, krima suspensfilmo apartenanta al la nigra filmoĝenro publikigita en 1954, li uzis la plumnomon Victor Hanbury kaj ne sian realan nomon en la kreditaĵoj por la direktoro; Ĉar la steloj de la filmo, Alexis Smith kaj Alexander Knox, timis, ke Holivudo bojkotus ilin pro sia laboro kun la direktoro. Losey estis dungita fare de Hammer Film Productions por reĝisori la filmon X la Nekonataĵo en 1956, sed post kelkaj tagoj da laborado pri la projekto, la stelo de la filmo, Dean Jagger, rifuzis labori kun Losey ĉar li opiniis ke li estis komunisto kaj Losey estis forigita de la projekto.

Kunlaboro kun Harold Pinter

[redakti | redakti fonton]

Dum la 1960-aj jaroj Losey eniĝis en produkta partnereco kun dramisto Harold Pinter, agado kiu lasis sian markon en lia scenaraŭtora kariero. La du kunlaboris en tri filmoj: The Servant (1963), Accident (1967) kaj The Linker (1970). Ĉiuj tri filmoj ricevis grandan laŭdon de kritikistoj kaj estis nomumitaj por prestiĝaj premioj. "The Linker" gajnis la Oran Palmon. Pinter ankaŭ verkis adaptadon de Proust por Losey, sed la rimedoj ne estis trovitaj por produkti la filmon.

Ĉiu el la filmoj de Pinter kaj Losey esploris malsaman aspekton de la brita socia klassistemo kaj la majstro-servisto rilato (kiel en "La Servisto") kaj la kontraŭleĝan amaferon inter Julie Christie (de la supra klaso) kaj Alan Bates (de la meza klaso) en "The Linker"; Dum la filmo "Accident" prezentis la mondon de Oksfordaj homoj kaj iliaj ekstergeedzaj rilatoj, elmontrante hipokritecon inter la klera meza klaso.

La kapablo de Pinter aldoni malsamajn tavolojn de signifo al liaj dialogoj reduktis la nombron da parollinioj postulataj de la roluloj, kies dialogoj sur la surfaco ŝajnis esti babilado. Ĉiuj el kiuj estis plifortigitaj per la kapablo de Losey krei senchavajn kinematografiajn bildojn kaj estis parto de la sukceso de ĉi tiuj filmoj tiutempe.

Losey jam delonge planis filmadaptigon de la teatraĵo Vivo de Galilejo de Brecht, kiun li finfine realigis en 1975. La rolo de Galilejo estis aktorita fare de Ĥaim Topol, en unu el liaj imponaj prezentoj. Galileo estis produktita por televido kaj parte financita fare de American Film Theatre, kvankam ĝi estis filmita en Anglio. En 1976 li reĝisoris " S-ro Klein " kun Alain Dillon, kiu rakontas la historion de Francio dum la germana okupacio. La filmo estis ricevita kun granda aprezo kaj estas konsiderita unu el liaj plej bonaj verkoj.

Losey reĝisoris la operon " Don Giovanni " de Wolfgang Amadeus Mozart en 1979, kiun li filmis en Villa Almerico Capra "La Rotonda" kaj en Veneto, Italio. Tiu filmo estis nomumita por pluraj César Premioj en 1980, inkluzive de plej bona direktoro.

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • Ciment, Michel, Conversations with Losey (New York: Methuen, 1985); origine publikigita kiel Ciment, Michel, Le Livre de Losey. Entretiens avec le cinéaste (Paris: Stock/Cinéma, 1979) (en la franca)
  • Ciment, Michel, Joseph Losey: l'oeil du Maître (Institut Lumière/Actes Sud, 1994) (en la franca)
  • Cohen, Robert, "Bertolt Brecht, Joseph Losey, and Brechtian Cinema". "Escape to Life": German Intellectuals in New York: A Compendium on Exile after 1933. Eckart Goebel and Sigrid Weigel (eds.). De Gruyter, 2012. 142-161. isbn 978-3112204160
  • DeRahm, Edith, Joseph Losey: An American Director in Exile (Pharos, 1995)
  • Hirsch, Foster, Joseph Losey (Twayne, 1980)
  • Houston, Penelope, "Losey's Paper Handkerchief", Sight and Sound, Summer 1966
  • Jacob, Gilles, "Joseph Losey, or The Camera Calls", Sight and Sound, Spring 1966
  • Leahy, James, The Cinema of Joseph Losey (A. S. Barnes, 1967)
  • Ledieu, Christian, Joseph Losey (Seghers, 1963) (en la franca)
  • Palmer, Palmer and Michael Riley, The Films of Joseph Losey (Cambridge University Press, 1993)
  • Vallet, Joaquín, Joseph Losey (Cátedra, 2010) (en la hispana)

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]