Jules Lemaître
| Jules Lemaître | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Jules Lemaître | |||||
| Naskonomo | François Élie Jules Lemaître | ||||
| Naskiĝo | 27-an de aprilo 1853 en Vennecy | ||||
| Morto | 4-an de aŭgusto 1914 (61-jaraĝa) en Tavers | ||||
| Etno | Francoj vd | ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio  vd
| ||||
| Alma mater | Supera normala lernejo vd
| ||||
| Partio | Action Française (1908–) vd
| ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Amkunulo | Marie-Anne Detourbay (en)  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto literaturkritikisto poeto vd
| ||||
| |||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
François Élie Jules Lemaître ( 27-a de februaro 1853 en Vennecy, departemento Loiret ; 5-a de aŭgusto 1914 en Tavers) estis franca teatra kritikisto, gvidanto de la "impresionisma skolo", novelisto kaj dramisto. Membro de la Franca Akademio.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Lemaître finis sian lernadon en katolikaj privataj lernejoj kaj nur en 1872 venis al ŝtata lernejo, la École normale supérieure en Parizo. Post diplomiĝo en 1875 li fariĝis instruisto en Havro. Tie li verkis sian unuan artikolon en la Revue bleue en 1879, titolita Le mouvement poétique en France. En 1880 li estis translokigita al Alĝero, de kie li kandidatiĝis al la Fakultato de Letroj en Besançon en 1882. En la sama jaro li translokiĝis al la Fakultato de Letroj en Grenoble. En 1883 li verkis sian disertacion pri la franca traduko de Corneille et la poétique de Aristote de Dancourt (Q2437020). Ĉar lia edzino kaj infano mortis, li turnis la dorson al Grenoble kaj iris al Parizo.
En 1885, Lemaître famiĝis. Li akre atakis la verkojn de Ernest Renan en artikolo en la Revue bleue. Tiun jaron, li verkis sian unuan artikolon en la Journal des débats kaj poste fariĝis timata kritikisto. Liaj ĉefaj verkoj ankaŭ inkluzivas multajn teatraĵojn. Lia unua teatraĵo, "Révoltée ", premieris ĉe la prestiĝa Odéon en 1889. Antaŭ 1910, li jam verkis dek du teatraĵojn.
Lemaître estis akceptita en la Francan Akademion en 1895, sukcedante Victor Duruy. Li ankaŭ estis politike aktiva kaj en 1899 kunfondis la konservativan Ligue de la patrie française, kiun li prezidis ĝis 1904. Li ankaŭ estis oficiro de la Legio de Honoro.
Verkaro
[redakti | redakti fonton]Poeziaj libroj
[redakti | redakti fonton]- Les Médaillons, poemoj (1880)
- Petites Orientales, poemoj (1883)
Recenzoj
[redakti | redakti fonton]- Impressions de théâtre. – Parizo, 1888–96 (10 volumoj, kolektitaj teatraj recenzoj, nova eldono: Editions Bibliopolis, 1998)
- Les nuntempaj. - Parizo, 1885–96 (7 volumoj, kolekto de kritikaj eseoj de la Journal des Débats )
- L'Imagier, études et portraits contemporains (1892)
- Jean-Jacques Rousseau (1907)
- Jean Racine (1908)
- Fenelon (1910)
- Kastelobriand (1912)
Teatraĵoj
[redakti | redakti fonton]- Révoltée, teatraĵo en kvar agoj, Parizo (1889)
- Le Député Leveau, komedio en kvar agoj (1890)
- Mariage blanc, dramo en 3 agoj (1891)
- Flipote, komedio en tri aktoj (1893)
- Le Pardon, komedio en tri aktoj (1895)
- L'Âge difficile, komedio en tri aktoj (1895)
- La Bonne Hélène, komedio en du agoj (1896)
- L'Aînée, komedio en kvar aktoj kaj kvin scenoj (1898)
- Bertrade, komedio en kvar aktoj (1905)
- La Massière, komedio en kvar aktoj (1905)
- Le Mariage de Télémaque, komedio en kvin agoj kaj ses scenoj (1910)
- Salono (1924, postmorta)
Pliaj publikaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Sérénus, histoire d'un martir. Contes d'autrefois et d'aujourd'hui (1886)
- Dix contes (1890)
- La Reĝoj, romano (1893)
- La Franca Masonisto (1899)
- Contes blancs: la Cloche; la Chapelle blanche ; Blanka Mariage (1900)
- En marge des vieux livres, rakontoj (1905 kaj 1907)
- La Vieillesse d'Hélène. Novaj Kalkuloj en Marge (1914)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Verkoj de Jules Lemaître ĉe Projekto Gutenberg
- Verkaro de Jules Lemaître, ĉe Hathi Trusto