Kerkuan

Kerkuan
arkeologia loko [+]
Koordinatoj	36° 56′ 47″ N, 11° 5′ 57″ O (mapo)36.94638888888911.099166666667Koordinatoj: 36° 56′ 47″ N, 11° 5′ 57″ O (mapo) [+]
Akvokolektejo	0 km² (0 ha) [+]
Areo	0 km² (0 ha) [+]
	Kerkuan (Tunizio)
	Kerkuan (Tunizio)
	Kerkuan
	Vikimedia Komunejo: Kerkouane [+]
	v • d • r

Kerkuan, Kerkouane aŭ Kerkuane (arabe كركوان, Karkwān) sur la tunizia duoninsulo de Kabo Bon estas unu el la plej arkeologie gravaj en Nordafriko kaj estis inkludita en la Monda Heredaĵo de Unesko Listo ĉar ĝi estas verŝajne la ununura konservita punika urbo ^[1].

Kerkouan estis verŝajne detruita dum la Unua Punika Milito en la tielnomita Ekspedicio Regulus ; sed neniam rekonstruita. Elfosadoj okazas ekde 1953 kaj daŭris, kun interrompoj, ĝis 1976. La originoj de la urbo estas necertaj, sed estas kredite ke ekzistis jam berbera setlejo ĉi tie antaŭ ol la kartaganoj alvenis. La plej fruaj punikaj artefaktoj datiĝas al la 6-a jarcento a.K. La reala urbo formas duoncirklon rekte ĉe la maro, sed neniuj haveninstalaĵoj estis malkovritaj ĝis nun, kvankam la marbordo en la urbo estis sufiĉe bone esplorita. Haveno estas tial suspektata esti ekster la urbo.

La ĉirkaŭ naŭ hektara urbo estis dense konstruita kun domoj, en kies mezo estis korto ĉirkaŭ kiu la unuopaj ĉambroj estis grupigitaj. Ŝtuparo indikas suprajn etaĝojn. La konstrumaterialo estis plejparte loka ŝtono, kun individuaj partoj de la muro konsistantaj el zorge hakitaj ŝtonoj, inter kiuj sufiĉe krudaj ŝtonoj estis metitaj. La domoj estis relative komforte meblitaj. Banujoj estis trovitaj, plankoj estis ornamitaj kun antaŭulo al mozaikoj ( opus signinum ) kaj la muroj havis parte modeligitan stuklaboron. Estis trovitaj kanaletoj kiuj drenis pluvakvon de la tegmentoj. Templo povus esti identigita. La urbo estis ĉirkaŭita de muro.

Ceramiko kaj signoj de purpura fabriko estis trovitaj. Estas ankaŭ kredite ke vitrovaro estis produktita loke. Komerco certe havis gravan ekonomian funkcion. Importaĵoj de preskaŭ ĉiuj mediteraneaj landoj estis trovitaj, inkluzive de ruĝcifera atika ceramiko kaj pentritaj kursivaj vazoj. Ekster la urbocentro ekzistis almenaŭ kvar tombejoj. En unu el la tomboj troviĝis ligna ĉerko, kies kovrilo estis modeligita en formo de nobla sinjorino. La stilo de la kovrilo estas pure helenisma kaj verŝajne datiĝas al la 4-a jarcento a.K.