Kontraŭ Nia Volo
| Against Our Will | |
|---|---|
| |
| skribita verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Susan Brownmiller |
| Lingvoj | |
| Lingvo | angla lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1975 |
| Eldonejo | Simon & Schuster |
| Ĝenro | sociologio |
Kontraŭ Nia Volo: Viroj, Virinoj kaj Seksperforto (angle: Against Our Volo: Men, Women and Rape) estas verko pri seksperforto publikigita en 1975 de Suzana Brownmiller, en kiu la aŭtoro argumentas ke seksperforto estas "konscia procezo de timigado de kio ĉiuj viroj tenas ĉiuj virinoj en stato de timo." [1]
En la libro, Brownmiller klarigas kiel seksperforto ne temas pri ago de deziro kaj pasio flanke de la viro, sed kiel ĝi vere temas pri ilo de potenco kiun viroj ĉiam uzis por subpremi virinojn. Ŝi argumentas ke la konstanta minaco de seksperforto subpremas virinojn kaj tiel profitigas ĉiujn virojn.
Resumo[redakti | redakti fonton]
Brownmiller kritikas aŭtorojn kiel Richard von Krafft-Ebing, Sigmund Freud, Karl Marx kaj Friedrich Engels por kio ŝi konsideras iliajn kontrolojn sur la temo de seksperforto. Ŝi difinas seksperforton kiel "konscia procezo de timigado de kiu ĉiuj viroj tenas ĉiuj virinoj en stato de timo". Ŝi skribas ke, al ŝia scio, neniu zoologo iam ajn observis ke besta seksperforto en ilia natura vivejo.[2] Brownmiller serĉita ekzameni ĝeneralajn kredajn sistemojn ke virinoj kiu estis seksperfortis meritita ĝin, kiel diskutita de Clinton Duffy kaj aliaj. Ŝi diskutas seksperforton en milito, defias la Freudian koncepto de laseksperfortaj fantazioj de virinoj kaj komparas ĝin al la bandaĉaj linĉoj de afrikaj amerikanoj de blankaj viroj. Ĉi tiu komparo estis uzita montri kiel linĉon estis unufoje konsiderita akcepteblan de komunumoj kaj tiam sintenoj ŝanĝita, sekvita de ŝanĝita leĝojn; Brownmiller esperis la saman okazus kun seksperforto.[3]
En la libro, Brownmiller elstarigas kiel virinoj en militsituacioj estas sisteme seksperfortitaj. Brownmiller kredas ke seksperforto ofte estas vidita kiel neevitebla parto de milito kaj io kiu ne povas esti malhelpita, sed ŝi kontraŭbatalas tiun vidon. Brownmiller priskribas la plimulton de seksperfortoj en ekz. Dua Mondmilito kaj la Vjetnama milito kontraŭ virinoj detale. Ŝi elstarigas la proprajn spertojn de virinoj de la seksperfortoj kiujn ili estis submetitaj.
Interalie, Brownmiller skribas pri kiel virinoj en milito estas instigitaj por submetiĝi al la soldatoj por ne esti mortigitaj, sed ke ili ofte estas mortigitaj post esti seksperfortitaj. Multajn fojojn armeaj bordeloj estis starigitaj por soldatoj por konservi siajn voluptojn sub kontrolo kaj Brownmiller argumentas ke tio malkonfirmas la miton de seksperforto kiel ago de volupto.
Brownmiller skribas pri la Nankina Masakro en kiu japanaj soldatoj seksperfortis ĉinajn virinojn:
 |
|
Brownmiller ankaŭ dediĉas parton de sia teksto al sklaveco en Usono. Ŝi videbligas, kiel nigraj, sklavinoj havis nenian rajton paroli kontraŭ siaj posedantoj kiam ili seksperfortis ilin. Dum tiu tempo ne estis kontraŭleĝe seksperforti onies sklavojn ĉar ili estis viditaj kiel la posedaĵo de la sklavposedantoj. Ofte la sklavinoj ankaŭ kutimis naski novan generacion de sklavoj por siaj posedantoj.
Ricevo kaj kritiko[redakti | redakti fonton]
Kiam Against Our Will estis publikigita, ĝi estis vaste diskutita kaj grava teoria kontribuo al dua-onda feminismo. La libro ricevis en kaj pozitivaj kaj negativaj recenzoj.
Barbara Winslow estas unu el tiuj, kiuj plejparte havas pozitivan sintenon al Brownmiller kaj vidas ŝin kiel grava frontfiguro por dua ondo feminismo. Winslow kredas ke Brownmiller estas unu el la gvidaj fortoj en dua-onda feminismo dank'al ŝia libro. Tamen, Winslow ankaŭ kritikas Brownmiller por ne akceptado de la kritiko kiu estis ebenigita ĉe ŝia libro.
Parto de ĉi tiu kritiko pri kiu Winslow skribas temas pri la maniero kiel Brownmiller traktas rasajn aferojn en sia libro. Unu el tiuj, kiuj kritikis ŝin severe, estas Alison Edwards. Edwards ekzamenas la deklarojn de Brownmiller kaj diskutas kiel ŝia perspektivo estas multe tro temigis blankajn virinojn kaj ne enkalkulas la realecon de nigrulinoj. Edwards ankaŭ kritikas la manieron de Brownmiller egaligi blankajn kaj nigrajn virojn malgraŭ la fakto ke historie nigraj viroj estis punitaj kaj mortigitaj por seksperforto pli ofte ol blankuloj.
Kontraŭ Nia Volo estas kreditita de kelkaj esti la ŝanĝinto de publikaj perspektivoj kaj sintenoj pri seksperforto.[4] Ĝi estas citita kiel influis ŝanĝojn en leĝo koncerne al seksperforto, kiel ŝtataj krimaj kodoj kiu postulis konfirmantan atestanton al seksperforto kaj ke permesis la advokaton de juĝato enkonduki indicon en tribunalo koncerne al antaŭa seksa historio de viktimo.[5] Mary Ellen Gale skribis en The New York Times Book Review ke Kontraŭ Nia Volo "meritas lokon sur la breto apud tiuj maloftaj libroj pri sociaj problemoj kiu devigas nin fari konektojn kiujn ni tro longe evitis kaj ŝanĝi la vojon ni sentas pri kio ni scias." [6] Ĝi estis inkluzivita en la listo de libroj de la jarcento de Novjorka Publika Biblioteko.[7] La kritikanto Kristoforo Lehmann-Haupt donis la libron plejparte pozitiva recenzo en The New York Times, notanta ke Brownmiller "organizis grandegan korpon de informo en plurcela ilo" kiu donis programon por moderniganta seksperfortajn leĝojn dum konsideranta la trakton de seksperforto en milito tro detalita kaj enua.[8]
Aliaj prenis pli kritika vido de la verko. Geja scienculo John Lauritsen malakceptis Kontraŭ Nia Volo, vokanta ĝin "fuŝa peco de verko de komenco ĝis fini: ridinde erara, reakcia, malhonesta kaj vulgare verkita." [9]
Angela Davis direktas similan kritikon ĉe Brownmiller. Ŝi laŭdas la libron de Brownmiller kiel pionira aldono al feminisma teorio koncerne seksperforton, sed kritikas la portretadon de Brownmiller de la murdo de nigra adoleskanto Emmett Till. Kvankam Brownmiller kondamnas la murdon de Till, Davis skribas ke Till daŭre aperas en la teksto de Brownmiller preskaŭ same kulpa kiel sia blanka murdinto ĉar, tra lia fajfilo, li vidas sin kiel rajte al virinoj kaj iliaj korpoj en publika spaco. Angela Davis argumentis ke Brownmiller ignoris la parton ke nigraj virinoj ludis en la anti-linĉanta movadon kaj ke la diskuto fare de Brownmiller pri seksperforto kaj konkurenco fariĝis "nepensebla partnereco kiu randiras sur rasismo".[10]
La konkludoj de Brownmiller pri la instigoj de seksperfortantoj estis kritikita de la antropologo Donald Symons en La Evoluo de Homa Sekseco (1979) kaj de Randy Thornhill kaj Craig T. Palmer en Natura Historio de Seksperforto (2000).[11][12] La historiisto Peter Gaj skribis ke Kontraŭ Nia Volo" meritas fieron esti lokita inter (prave) indignantaj" feministaj diskutoj de seksperforto, sed ke la trakto de Brownmiller de Sigmund Freud estas maljusta.[13]
La kritikanto Camille Paglia vokita Kontraŭ Nia Volo puto-signifo, sed tamen malakceptita ĝin kiel ekzemplo de "la limoj de blankaj mezklasanaj antaŭsupozoj en komprenanta ekstremajn emociajn statojn aŭ agojn." [14] La konduta ekologo John Alcock skribas ke dum Brownmiller asertis ke neniu zoologo iam ajn observis bestojn seksperfortanta en ilia natura vivejo, estis jam "abunda indico" de malvola kopulacio inter bestoj en 1975 kaj ke pli fora indico amasigis ek de tiam.[15]
En 2015, Time priskribis ĉi tiun tezon kiel “alarmanta” kaj vokita Kontraŭ Nia Volo “decidiga kaj imponega portreto de la krueleco de viroj al virinoj.” [16]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Cooke, Rachel, "US feminist Susan Brownmiller on why her groundbreaking book on rape is still relevant", The Guardian, 2018-02-18. (angle)
- ↑ Brownmiller, Susan (1975). Against Our Will: Men, Women, and Rape, Simon & Schuster. Pelican Books edition, 1986: pp. 11, 12, 15.
- ↑ Moore, Sally (November 10, 1975). "'Rape Is a Crime Not of Lust, but Power,' argues Susan Brownmiller". People. Vol. 4, no. 19. Time Inc. Archived from the original on October 14, 2017.
- ↑ {{{Titolo}}}. ISBN 978-0-8160-4100-8.
- ↑ Cullen-DuPont, Kathryn. (2000) Encyclopedia of Women's History in America. Infobase Publishing, p. 6–7. ISBN 978-0-8160-4100-8.
- ↑ Gale, Mary Ellen, "Rape as the ultimate exercise of man's domination of women", October 12, 1975.
- ↑ (1996) The New York Public Library's Books of the Century. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511790-5.
- ↑ Lehmann-Haupt, Christopher, "Books of The Times: Rape as the Combat in a War", October 16, 1975, paĝo 37.
- ↑ . Rape: Hysteria and Civil Liberties (1976). Arkivita el la originalo je July 3, 2017. Alirita October 16, 2017.
- ↑ Davis, Angela Y.. (1981) Women, Race & Class. Random House, Vintage Books, p. [htt://archive.org/details/womenraceclass00davi/e/195 195], 198. ISBN 0-394-71351-6.
- ↑ Symons, Donald. (1979) The Evolution of Human Sexuality. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-502535-4.
- ↑ Thornhil, Randy. (2000) A Natural History of Rape: Biological Bases of Sexual Coercion. The MIT Press, p. [htt://archive.org/details/naturalhistoryra00thor/e/n150 133]–135, 138–139. ISBN 9780262201254.
- ↑ Gay, Peter. (1995) The Bourgeois Experience Victoria to Freud. The Cultivation of Hatred. Londono: FontanaPress, p. 620. ISBN 0-00-638089-1.
- ↑ Camille, Paglia. (1995) Vamps and Tramps: New Essays. Penguin Books, p. 24.
- ↑ Alcock, John. (2001) The Triumph of Sociobiology. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514383-6.
- ↑ Cohen, Sascha (October 7, 2015). "How a Book Changed the Way We Talk About Rape". Time (in angla).