Laŭleĝa kuratoreco

Laŭleĝa kuratoreco estas speco de familia aranĝo por neplenaĝulo, kiu atingis la aĝon de 14 jaroj kaj restas sen gepatra zorgo, aŭ formo de protekto de la civitanaj rajtoj kaj interesoj de plenkreskulo agnoskita de la tribunalo kiel havanta limigitan juran kapaciton (ekzemple, pro alkohol- aŭ drogmanio aŭ pro mensa malsano), kaj povas esti establita ankaŭ rilate al personoj, kiuj, pro fizikaj handikapoj (blindeco, surdeco), ne povas sendepende ekzerci juran kapaciton. En larĝa senco, kuratoreco estas konstanta zorgo pri iu aŭ io. La celo de enkonduko de kuratoreco kiel jura institucio estas protekti la rajtojn kaj interesojn de neplenaĝuloj kaj parte senkapabligitaj civitanoj.

La kuratoro plenumas transakciojn nome de la protektato, en iuj kazoj nur kun la konsento de la kuratorecaj kaj respondecaj aŭtoritatoj. La devoj de la kuratoro inkluzivas zorgadon pri la sano kaj posedaĵoj de la protektato, same kiel la edukadon de la neplenaĝulo protektato.

Kuratoreco diferencas de gepatrorajto per tio, ke la kuratoro ne faras transakciojn nome de la protektato, sed nur donas konsenton al ilia plenumo. En ĉi tiu kazo, la transakcion faras la protektato mem. La ceteraj devoj de la kuratoro de neplenaĝa infano (edukado, vivtenado de la infano) ankaŭ kuŝas ĉe la kuratoro. En ĉi tiu parto, kuratoreco super neplenaĝa infano ne diferencas de gepatrado.