La Nouvelle Revue Française
| La Nouvelle Revue Française | ||
|---|---|---|
| ||
| literatura revuo • kulturrevuo | ||
| Komenco | novembro 1908 vd | |
| Lando(j) | Francio vd | |
| Sidejo | Parizo | |
| Fondinto(j) | André Gide vd | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
La Nouvelle Revue Française (franca prononco: [la nuvɛl ʁəvy fʁɑ̃sɛːz]; "La Nova Franca Revuo") estas literatura gazeto kun sidejo en Francio. Tie ĝi estas ofte referencata kiel la NRF.
Historio kaj tendenco[redakti | redakti fonton]
La gazeto estis fondita en 1909 fare de grupo de intelektuloj kiel André Gide, [Jacques Copeau, kaj Jean Schlumberger.[1] Ĝi estis fondita 'en opozicio al aliaj, pli establitaj, kulturaj institucioj, ĉefe la Académie Française kaj ties asociaj retoj'.[2]:4
En 1911, Gaston Gallimard iĝis redaktoro de la revuo, kio kondukis al la fondo de la eldonejo Éditions Gallimard. Dum la Unua Mondmilito ties publikado haltiĝis.[3] La gazeto estis relanĉita en 1919.[3]
Establitaj verkistoj kiel Paul Bourget kaj Anatole France kontribuis al la gazeto el ties komenco. La influo de la gazeto kreskiĝis ĝis, dum la intermilita periodo, ĝi iĝis la ĉefa literatura gazeto, okupante unikan rolon en la franca kulturo. La unuaj publikigitaj verkoj fare de André Malraux kaj Jean-Paul Sartre estis en la paĝoj de la Revue.
Dum la okupacio en la Dua Mondmilito Gide kaj la generalo de Gaulle klare bonvenigis Arche, literatura revuo kreita de Jean Amrouche kaj eldonita de Edmond Charlot.[4] Tio rezultis en efektiva anstataŭo de la NRF en Libera Francio (Alĝerio estis la unua parto de Francio kiu estis liberigita). L'Arche komenciĝis en 1944 (numeroj 1–6) kaj finiĝis en 1947 (numeroj 23–27). Montreal, Tanĝero kaj Alĝero estis en tiu periodo literaturaj francparolantaj centroj anstataŭ Parizo. Post liberigo de la tuta Francio, NRF estis malpermesita pro kunlaborismo, sed remalfermiĝis en 1953 (dekomence kun "nova" titolo: La Nouvelle Nouvelle Revue Française, La Nova Nova Franca Revuo).[3] Tiu Revue estis ĉiumonata dum jaroj, sed ĝi estas nuntempe trimestra.
Direktoroj[redakti | redakti fonton]
- 1908–1914: André Gide
- Interrompo pro milito
- 1919–1925: Jacques Rivière
- 1925–1940: Jean Paulhan
- 1940–1943: Pierre Drieu La Rochelle
- Malpermesita pro kunlaborismo (1944–1953)
- 1953–1968: Jean Paulhan
- 1968–1977: Marcel Arland
- 1977–1987: Georges Lambrichs
- 1987–1996: Jacques Réda
- 1996–1999: Bertrand Visage
- 1999–2010: Michel Braudeau
- 2010–nune: Antoine Gallimard
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ La Nouvelle Revue française (NRF) Encyclopædia Britannica Online. 2010. Alirita la 21an de Julio 2010.
- ↑ (2006-10-15) “Writers into Intellectuals, Culture into Politics: Grappling with History in the NRF, 1920-1940”, E-rea. Revue électronique d'études sur le monde anglophone (en) 4 (2). doi:10.4000/erea.214.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (21a de Februaro 2013) The Oxford Critical and Cultural History of Modernist Magazines: Europe 1880 - 1940. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-965958-6.
- ↑ JAFFEUX, V. 2016. L'Arche au milleiu de la tempete. Naissance d'une revue algéroise dans la tourmente de la seconde guerre mondiale. En: DUGAS, G. (eld.) Edmond Charlot: passeur de culture: Actes du colloque Montpellier-Pézenas. Centenaire Edmond Charlot 2015. Pézenas: Domens.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Katalogo Arkivigite je 2006-11-20 per la retarkivo Wayback Machine