La plej belaj vilaĝoj en Italio

El Vikipedio, la libera enciklopedio

La plej belaj vilaĝoj en Italio, (en la itala: I borghi più belli d'Italia) estas privata asocio, kiu promocias malgrandajn italajn vilaĝojn, kun ecoj de "forta historia kaj arta intereso".

Fondita en marto 2001, laŭ iniciato de la Nacia Asocio de Italaj Municipoj (ANCI), kun la intenco kontribui al protektado, konservado kaj revigligado de malgrandaj kernoj kaj vilaĝetoj, kiuj, estante ekster la ĉefaj turismaj cirkvitoj, malgraŭ ilia valoro, riskas resti nekonataj, kaj forlasataj, komence la grupo inkludis ĉirkaŭ cent vilaĝojn, kiuj poste kreskiĝis ĝis 325 (1a de novembro 2021).

En 2012, la itala asocio estis unu el la fondmembroj de la internacia asocio Les Plus Beaux Villages de la Terre [1], privata organizo kiu kunigas kelkajn teritoriajn asociojn promociantajn malgrandajn loĝatajn centrojn de aparta historia kaj pejzaĝa intereso.

Priskribo[redakti | redakti fonton]

Akceptokriterioj[redakti | redakti fonton]

La kriterioj por akcepto al la asocio plenumas la sekvajn postulojn: integreco de la urbo, arkitektura harmonio, vivebleco de la vilaĝo, art-historia kvalito de la publika kaj privata konstruaĵheredaĵo, [2] .

Iniciatoj[redakti | redakti fonton]

La asocio organizas iniciatojn ene de la vilaĝoj, kiel ekzemple: festivaloj, ekspozicioj, foiroj, konferencoj kaj koncertoj kiuj reliefigas la tradiciajn arton, arkitekturon, kulturan heredaĵon. La klubo estas la iniciatinto de multaj iniciatoj sur la internacia merkato [3] [4] [5] [6] [7] [8] . En 2016, la asocio faris tutmondan interkonsenton kun ENIT [9], por promocii turismon en la plej belaj vilaĝoj de la mondo [10] . En 2017, la klubo subskribis interkonsenton kun Costa Crociere [11] por la plibonigo de kelkaj vilaĝoj, kiuj estas ofertitaj al krozpasaĝeroj alvenantaj en italaj havenoj. [12] .

Regiona subdivido[redakti | redakti fonton]

La regiona subdivido de la vilaĝoj akceptitaj al la klubo estas jena: 29 en la Markio kaj Umbrio, 27 en Toskanio, 25 en Abruco, 24 en Ligurio, 23 en Latio kaj Sicilio, 22 en Lombardio, 15 en Kalabrio, 15 en Piemonto, 14 en Emilia-Romanjo, 13 en Friuli-Venecio Julia, en Puglia kaj en Trentino-Alto Adige, 11 en Kampanio, 10 en Veneto, 7 en Bazilikato kaj en Sardio, 4 en Molizo kaj 2 en Valle d'Aosta .

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]