Lord Alfred Douglas
| Lord Alfred Douglas | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
| Persona informo | ||
| Alfred Bruce Douglas | ||
| Naskiĝo | 22-an de oktobro 1870 en Worcestershire | |
| Morto | 20-an de marto 1945 (74-jaraĝa) en Lancing | |
| Tombo | Friary Churchyard of St. Francis and St. Anthony (en)   vd
| |
| Religio | katolika eklezio vd | |
| Lingvoj | angla vd | |
| Ŝtataneco | Unuiĝinta Reĝlando vd
| |
| Alma mater | Kolegio Magdaleno Wixenford School (en) Kolegio Winchester Lambrook (en) vd
| |
| Familio | ||
| Patro | John Douglas, 9th Marquess of Queensberry (en) vd
| |
| Patrino | Sibyl, Marchioness of Queensberry (en) vd
| |
| Gefratoj | Percy Douglas, 10th Marquess of Queensberry (en) , Francis Douglas, Viscount Drumlanrig (en) kaj Lord Sholto Douglas (en) vd
| |
| Edz(in)o | Olive Custance (en) (1902–) vd
| |
| Amkunulo | Oscar Wilde vd
| |
| Infanoj | Raymond Wilfred Sholto Douglas (en) (  Olive Custance (en) ) vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | poeto tradukisto romanisto verkisto ĵurnalisto vd
| |
| Laborkampo | Poezio kaj ĵurnalismo vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Lord Alfred Bruce DOGLAS (n. la 22-an de oktobro 1870 en Powick, Worcestershire - m. la 20-an de marto 1945 en Lancing, West Sussex) estis angla poeto kaj tradukisto, plej konata kiel proksima amiko kaj amanto de Oscar Wilde. [1]
Multo de la frua poezio de Douglas havis " uranisman " temon, kvankam li poste distancigis sin kaj de la influo de Wilde kaj de sia propra rolo kiel "uranista" poeto.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Li estis la tria filo de John Sholto Douglas, 9a Markizo de Queensberry kaj lia unua edzino, Sybil Montgomery. Kiel infano, lia patrino moknomis lin "Bosie", diminutivo de "knabo". "Bosie" restis la dumviva kromnomo de Alfred.
La rilato de Alfred kun sia patrino estis tre ama; lia rilato kun sia patro, priskribita de samtempuloj kiel agresema kaj ekscentra, estis streĉita kaj problema.
En 1891, Douglas renkontis la tiaman 37-jaraĝan verkiston Oscar Wilde. Ilia rilato estis komence amika. Wilde donis al la multe pli juna Douglas la intelektan stimulon kaj rekonon, kiujn Douglas sopiris de sia patro. Ses monatojn post ilia unua renkontiĝo, la amikeco evoluis al partnereco, kiu daŭris ĝis la aresto de Wilde en 1895. Laŭ deklaroj de Douglas kaj Wilde, ilia seksa rilato finiĝis post mallonga tempo kaj fariĝis pure emocia amafero. Douglas prezentis Wilde al la londona Demimonde (duonmonda) grupo de viraj prostituitinoj, en kiu la pli maljuna verkisto, male al sia pli juna partnero, havis neniun antaŭan sperton.
Ankaŭ ekzistis diferencoj en la rilato de Alfred kun Wilde, ofte pro ilia malsama socia statuso (nobelaro kaj burĝaro) kaj la rilata vivstilo. La kuna financado de ilia ekstravaganca vivstilo kaŭzis oftajn konfliktojn. [2]
En 1895, la patro de Alfred, kiu longe suspektis "maldecan" rilaton inter Wilde kaj lia filo, lasis vizitkarton adresitan al la verkisto ĉe la klubo de Wilde kun la nelegebla surskribo "Al Oscar Wilde / ŝajniganta sodomiton [sic]." Laŭ la instigo de Alfred kaj kontraŭ la konsilo de aliaj konatoj, Wilde enmetis kalumnioproceson kontraŭ la Markizo de Queensberry. Wilde perdis la kazon kaj mem estis arestita pro akuzoj pri maldececo. La poemo de Douglas " Du Amoj" estis uzita en la proceso de Wilde (la poemo finiĝas per la verso: "la amo kiu ne kuraĝas diri sian nomon", eŭfemismo por samseksa amo, precipe inter viroj). Wilde estis kondamnita al dujara malliberigo kun deviga laboro.
La eblaj moralaj ofendoj de Douglas ankaŭ estis laŭleĝe ekzamenitaj, sed la eblaj krimaj procedoj estis malakceptitaj pro la negrava naturo de la ofendo. Douglas poste forlasis Anglion kaj vojaĝis tra Eŭropo kaj al Egiptujo.
Post la liberiĝo de Wilde el malliberejo, Wilde kaj Douglas reunuiĝis kaj loĝis kune en Napolo dum kelkaj semajnoj. Poste, ili finis sian rilaton definitive.
En 1912, la verkaĵo de Arthur Ransome, Oscar Wilde: A Critical Study, estis publikigita. Ransome estis la unua kiu malkaŝis, ke De Profundis, verkita de Wilde en malliberejo kaj publikigita postmorte , estis letero adresita al Douglas. La akuzoj kontraŭ Douglas enhavitaj en la letero pentras bildon de egoisma, parazita homo. Wilde neniam intencis publikigi la tekston dum sia vivo.
Post la morto de Wilde en 1900, Douglas renkontis la poetinon Olive Eleanor Custance. La du geedziĝis en 1902 kaj havis filon, Raymond Wilfred Sholto Douglas [3]. En 1911, Douglas konvertiĝis al katolikismo.
En la sekvaj jaroj, Douglas ofte parolis malestime pri Wilde kaj neis ajnan rilaton kun la verkisto, kiu iris preter supraĵa amikeco. En 1918, dum atesto en proceso pri karakteratenco kontraŭ la dancistino Maud Allan, Douglas nomis Wilde "la plej granda forto por malbono, kiu aperis en Eŭropo dum la lastaj tricent kvindek jaroj". Li poste bedaŭris ĉi tiun konduton kaj citis De Profundis kiel la kialon de sia indigno kontraŭ Wilde.
En 1923, Douglas estis kondamnita al ses monatoj en malliberejo pro kalumnio : Li akuzis Winston Churchill pri esti aliancano de "juda komploto" respondeca pri la morto de la brita militministro Horatio Herbert Kitchener. [4] La malliberigo havis longdaŭran efikon sur lia sano.
Verkaro
[redakti | redakti fonton]Poezio
[redakti | redakti fonton]- Poems (1896)
- Tails with a Twist "by a Belgian Hare" (1898)
- The City of the Soul (1899).
- The Duke of Berwick (1899)
- The Placid Pug (1906)
- The Pongo Papers and the Duke of Berwick (1907)
- Sonnets (1909)
- The Collected Poems of Lord Alfred Douglas (1919)
- In Excelsis (1924)
- The Complete Poems of Lord Alfred Douglas (1928)
- Sonnets (1935)
- Lyrics (1935)
- The Sonnets of Lord Alfred Douglas (1943)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Douglas, Alfred Bruce, 1870-1945 (25 September 2020). Alirita 13 February 2025 .
- ↑ H. Montgomery Hyde, The Love That Dared not Speak its Name; p. 144
- ↑ (September 2011) “'A Girl's Love': Lord Alfred Douglas as Homoerotic Muse in the Poetry of Olive Custance”, Women: A Cultural Review 22 (2–3), p. 220–240. doi:10.1080/09574042.2011.585045. 191468238.
- ↑ Heathorn, Stephen. (2016) Haig and Kitchener in Twentieth-Century Britain: Remembrance, Representation and Appropriation. London, England: Routledge, p. 68–72. ISBN 978-0754669654.