Louis François Armand de Vignerot du Plessis, duko de Richelieu
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
| Louis François Armand de Vignerot du Plessis, duko de Richelieu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ambassador of France to Austria | |||||
_-_Portret_van_maarschalk_hertog_Richelieu_-_Lissabon_Museu_Calouste_Gulbenkian_21-10-2010_13-34-54.jpg)
| |||||
.svg)
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 13-an de marto 1696 en Parizo | ||||
| Morto | 8-an de aŭgusto 1788 (92-jara) en Parizo | ||||
| Lingvoj | franca [#] | ||||
| Ŝtataneco | Francio [#] | ||||
| Familio | |||||
| Patro | Armand Jean de Vignerot du Plessis [#] | ||||
| Edz(in)o | Élisabeth Sophie of Lorraine • Anne-Catherine de Noailles • Jeanne de Lavaulx [#] | ||||
| Amkunulo | Louise Anne de Bourbon [#] | ||||
| Infanoj | Septimanie d'Egmont • Antoine de Vignerot du Plessis • Louis-François Faur [#] | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | diplomato [#] | ||||
| |||||
| |||||
| [#] | Fonto: Vikidatumoj | ||||
_-_MV_4467.jpg)
Le Duc de Richelieu à la fin de sa vie (la duko R, fine de sia vivo). Pentraĵo de Louis-Charles-Auguste Couder, Muzeo de Historio de Francio de Versajlo[1].
Li vestas la novan kostumon de la ordeno de la Sankta Spirito (1777).
Li vestas la novan kostumon de la ordeno de la Sankta Spirito (1777).
Louis-François-Armand de Vignerot du Plessis, duko de Fronsac poste duko de Richelieu (1715), princo de Mortagne, markizo de Pont-Courlay, grafo de Cosnac, barono de Barbezieux, barono de Cozes kaj barono de Saujon, marŝalo kaj pajro de Francio, estis franca nobelo kaj militisto naskiĝinta en Parizo la 13an de marto 1696 kaj mortinta la 8an de aŭgusto 1788 estante 92jaraĝa.
Biografio[redakti | redakti fonton]
La filo de pra-nevo de la kardinalo Richelieu, Louis-François-Armand de Vignerot du Plessis estis baptofilo de Ludoviko la 14-a kaj de la dukino de Burgonjo. Li estis fama pro siaj multaj geedziĝoj, amaferoj kaj eĉ klopodo seksallogi la baptopatrinon. Tiele li estis eĉ enprizonita dum sia junaĝo en la Bastilo. Poste li estis diplomato kaj altoficira militisto.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Ĉe la prefekturo de Akvitanio de Bordozo
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Jacques Levron, Le Maréchal de Richelieu, un libertin fastueux (Paris, Perrin, 1971);
- Olga Wormser, Amours et intrigues du maréchal de Richelieu, collection «Les portique » n° 38 (le club français du livre, 1955);