Luís Augusto Rebelo da Silva
Luís Augusto Rebelo da Silva (1822-1871) | ||
---|---|---|
![]() Bildo de la portugala historiisto, Rebelo da Silva.
| ||
Persona informo | ||
Naskiĝo | 2-an de aprilo 1822 en Lisbono, Portugalio | |
Morto | 19-an de septembro 1871 en Lisbono, Portugalio | |
Lingvoj | portugala vd | |
Ŝtataneco | Reĝlando Portugalio ![]() | |
Alma mater | Universitato de Koimbro Akademio de Sciencoj de Lisbono | |
Subskribo ![]() | ||
Profesio | ||
Okupo | historiisto ĵurnalisto verkisto politikisto ![]() | |
vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Luís Augusto Rebelo da Silva estis portugala historiisto, ĵurnalisto, romanverkisto, politikisto, aktiva kontribuanto al multoblaj periodaĵoj kaj membro de la intelektaj kaj politikaj renkontiĝoj de Lisbono en la lasta duono de la 19-a jarcento. Li estis unu el la unuaj profesoroj de la Supera Kurso de Leteroj, fondita en 1859 de D. Petro la 5-a, instruante Historion. Kontribuante al multoblaj gazetoj kaj revuoj, Rebelo da Silva establis sin kiel la plej produktivan el la portugalaj romantikaj verkistoj, ankaŭ karakterizante sin kiel parolanto kaj politikisto, tenis, inter aliaj, la poziciojn de deputito, kunulo de la Regno kaj ministro. Li estis la patro de Luís António Rebelo da Silva (1855-1946), sciencisto kaj profesoro pri Agronomio, kiu sukcedis lin en la Ĉambro de la Plej Dignaj Samuloj.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Luís Augusto Rebelo da Silva naskiĝis en Lisbono la 2-an de aprilo 1822, filo de Luís António Rebelo da Silva (1783-1847), talenta viro, fama magistrato kaj juristo, kiu estis deputito ĉe la Ĝeneralaj kaj Eksterordinaraj Kortumoj de la Portugala Nacio en 1821 kaj membro de la Vicregistaro de Brazilo de 1822 kaj de Ana Joaquina da Conceição de Lima.
Dum la periodoj kiam li vojaĝis ekster Lisbono, la familio de Rebelo da Silva vivis ĉe Quinta do Desembargador, aŭ Quinta das Rebelas, en la nuna pt:Vale de Santarém, bieno vizitita fare de, inter aliaj intelektuloj, Almeida Garrett kaj Alexandre Herculano. Tiu bieno funkciis kiel scenaro por la domo de Joaninha, pri kiu Almeida Garrett parolas en sia konata verko "Viagens na Minha Terra". Kun la tempo, la posedaĵo plimalboniĝis kaj spertis bruladon en 1990, kiu reduktis ĝin al siaj muroj.
Post preparaj studoj en Lisbono, li eniris la Universitaton de Koimbro, studinte Matematikon. Ŝajne pro sanproblemoj, li baldaŭ forlasis la kurson kaj revenis al Lisbono. Tiam li komencis dediĉi sin al humanismaj studoj kaj aliĝis al la Skolastika-Filomata Societo, al kiu apartenis Alexandre Herculano, kio faciligis lian aliron al la Biblioteko da Ajuda, kio permesis al li profundigi la historiajn konojn kiujn li havis.
Li estis Historioprofesoro ĉe la Supera Kurso pri Beletroj. Li estis membro de la Reĝa Akademio de Sciencoj de Lisbono (ekde 1854) kaj membro de la Nacia Konservatorio, de la Koimbra Instituto kaj de pluraj brazilaj institucioj. Li estis parto de la Supera Konsilio de Publika Instruado. Post sia morto, liaj kompletaj verkoj estis publikigitaj en 41 volumoj fare de "Empresa da História de Portugal" (1909).
La 28-an de julio 1861, li estis unu el la fondmembroj de la Centra Komisiono la 1-a de decembro 1640-a.
Li edziĝis, la 26-an de marto 1854, en la Preĝejo de Santo André, en Lisbono, kun Maria Henriqueta Teixeira Coelho de Melo Ribeiro, kun kiu li havis kvar filojn kaj tri filinojn.
Li mortis kun la aĝo de 49 jaroj, je la 9-a matene la 19-an de septembro 1871, en sia loĝejo, numeroj 61 ĝis 63, dua etaĝo, Strato de la Politeknika Lernejo, paroĥo de São Mamede (Lisbono). Li estas entombigita en la tombo n-ro 675 ĉe la Tombejo de la Plezuroj.
Literatura verko
[redakti | redakti fonton]Sekvante la paŝojn de Alexandre Herculano kaj Almeida Garrett, kun kiuj li estis proksima, li publikigis vastan aron de verkoj pri la Historio de Portugalio, kun emfazo de la Historio de Portugalio en la 17-a kaj 18-a jarcentoj, Memoir on the Population and Agriculture. de Portugalio kaj serio de historiaj romanoj en la stilo de Alexandre Herculano, inter ili Rauço de Homízio, Old Hate Doesn't Tire. Kvankam la temo estas pli lastatempa, metita en la komenca fazo de la Duoninsula Milito, lia historia romano The House of Ghosts estis granda sukceso.
Rebelo da Silva ankaŭ respondecas pri unu el la klasikaj rakontoj en portugala literaturo, La Lasta Reĝa Taŭrobatalo en Salvaterra. Bazita sur rimarkinda epizodo en la historio de Portugalio kaj publikigita en 1848, tiu rakonto estas la origino de multaj pli postaj verkoj, inkluzive de la fama fado de kiu ĝi estas la sama nomo.
Tamen, liaj plej rimarkindaj verkoj estas A Mocidade de D. João V, literatura kaj furoranta sukceso kiun la aŭtoro mem adaptis por la teatro kun la kunlaboro de Ernesto Biester, kaj lia ĉefverko Lágrimas e Tesouros, publikigita en 1863. .
La plej granda parto de lia laboro estis komence publikigita en la multoblaj periodaĵoj kun kiuj li kunlaboris, kun emfazo de O Cosmorama Literário, Revista Universal Lisbonense, O Panorama (1837-1868), Ilustração Luso-Brasileira (1856-1859) kaj Arquivo Pitoresco (1857). —1868), A Época (1848-1849), gazeto kiun li fondis kaj direktis kune kun Rebelo da Silva, kaj la Revista Contemporânea de Portugal e Brasil (1859-1865). Li ankaŭ dediĉis sin al tradukado, kun emfazo de dramecaj verkoj, inkluzive de Othello, or the Moor of Venice (Otelo, aŭ la Maŭro de Venecio) kaj la verko Imitation of Shakespeare (Imito de Shakespeare), publikigita en 1856.[1]
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- A Casa dos Fantasmas ("La domo de la fantomoj") (Volumo I)
- A Casa dos Fantasmas ("La domo de la fantomoj") (Volumo II)
- Contos e Lendas ("Rakontoj kaj Legendoj")
- Varões Ilustres ("Rimarkindaj viroj")
- Odio Velho Não Cansa ("Antikva malamo ne lacigas")
- História de Portugal dos Séculos XVI e XVII ("Historio de Portugalio en la 16-a kaj 17-a jarcentoj")
- História de Portugal dos Séculos XVII e XVIII ("Historio de Portugalio en la 17-a kaj 18-a jarcentoj")
- Fastos da Igreja ("La Pompoj de la Eklezio")
- Rauço por Homizio ("Malemo al rifuĝado")
- "A mocidade de Dom João V" ("La juneco de Dom Johano la 5-a de Portugalio")
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Ĉi-artikolo estis tradukita el la Portugala Vikipedio.